ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡΟΣ
Κόρη του Αχελώου,
520ευλογημένη παρθένα Δίρκη,
εσύ κάποτε στα νάματά σου εδέχθης το βρέφος του Διός,
όταν ο Ζευς ο πατέρας του
το άρπαξε από το αθάνατο πυρ
525και το έφερε στο μηρό του βοώντας:
«Ελθέ, ω Διθύραμβε,
σκήνωσε στη μήτρα του άρρενος.
Αυτή, Βάκχιε, είναι η αποκάλυψή σου στη Θήβα.
Το όνομά σου Διθύραμβος.»
530Και τώρα, μακάρια Δίρκη,
έφερα στις όχθες σου στεφανωμένους θιάσους,
και συ με διώχνεις.
Γιατί με αρνείσαι;
Γιατί αποστρέφεις το πρόσωπό σου;
535Μάρτυράς μου η πολυστάφυλη ευλογία του Βάκχου—
θα έρθει ο καιρός και θα τον αποζητήσεις πάλι τον Διόνυσο.

Φανερώνει ο Πενθέας το γήινο γένος του.
Εβλάστησε από τον αρχαίο δράκοντα.
540Τον έσπειρε ο Εχίων ο γήινος
τέρας αγριόμορφο, όχι άνθρωπο θνητό,
γίγαντα φονικό, των θεών αντίπαλο.
545Εκείνος εμένα, την ταγμένη στο Διόνυσο,
σε λίγο θα δέσει με βρόχους.
Μέσα στο σπίτι κρατάει τον κορυφαίο του θιάσου μας,
κλεισμένο σε σκοτεινές φυλακές.
550Τα βλέπεις αυτά, υιέ του Διός Διόνυσε;
Βλέπεις πώς δοκιμάζονται οι πιστοί σου;
Κατέβα από τον Όλυμπο, δέσποτα,
υψώνοντας το χρυσό θύρσο,
555και κατάπαυσε την ύβρη του φονίου ανδρός.

Άραγε πού να οδηγείς θυρσοφόρος τους θιάσους;
Να βρίσκεσαι κάπου στην Νύσα που τρέφει τα αγρίμια,
560ή στις Κωρύκιες κορυφές;
Ίσως στα πολύδενδρα φαράγγια του Ολύμπου,
όπου κάποτε ο Ορφέας, παίζοντας τη λύρα,
μάγευε τα δένδρα με τις μουσικές,
εμάγευε τα αγρίμια του δάσους.
565Μακαρισμένη Πιερία,
σε τιμά ο Εύιος
και θα φθάσει
με χορούς, με βακχείες.
570Θα φέρει τις στροβιλιζόμενες μαινάδες,
διαβαίνοντας τον ταχύρροο Αξιό και τον πατέρα Λουδία,
που χαρίζει στους θνητούς την ευδαιμονία
και άκουσα πως με τα ευλογημένα νερά του
575πλουτίζει τη χώρα των εξαισίων αλόγων.