[33] Εγώ λοιπόν δεν μπόρεσα να τα ανεχτώ αυτά, αλλά φανέρωσα την πραγματικότητα και τους διαχώρισα από σας. Εσείς όμως, ενώ θα έπρεπε να με τιμήσετε γι᾽ αυτό, με πηγαίνετε στο δικαστήριο. Δηλαδή, αν εγώ εξοργιστώ βλέποντας κάποιον από τους μυημένους στα μυστήρια να αποκαλύπτει τα απόρρητα των δύο θεοτήτων και τη σχετική τελετουργία, κι αν αποκαλύψω το γεγονός, θα υποστηρίξετε πως εγώ είμαι ο ασεβής; Αυτό δεν είναι δίκαιο. Άλλωστε και οι κριτές των θεατρικών αγώνων συνηθίζουν να επιβάλλουν ποινή μαστίγωσης στις περιπτώσεις που κάποιος ηθοποιός, στον οποίο είχε ανατεθεί ο ρόλος της Αθηνάς ή του Ποσειδώνα ή του Δία, δεν τον υποδύεται με επιτυχία, ούτε και αντάξια των θεοτήτων αυτών. Κι οι θεοί βέβαια δεν εξοργίζονται με τους κριτές, που επέτρεψαν στους μαστιγοφόρους να χτυπήσουν εκείνον που φοράει τα προσωπεία τους κι είναι ντυμένος με τον ρουχισμό τους, αλλά μάλλον θα χαίρονταν, νομίζω, που εκείνος θα μαστιγωνόταν. Αν δεν υποδυθεί κανείς επιτυχημένα κάποιον υπηρέτη ή αγγελιοφόρο, είναι μικρό το σφάλμα, αν όμως δεν παρουσιάσει στους θεατές τον Δία ή τον Ηρακλή όπως τους αξίζει, το θέαμα γίνεται αποκρουστικό, επειδή είναι εξευτελιστικό.
[34] Και μάλιστα το πιο παράδοξο απ᾽ όλα είναι το εξής: οι περισσότεροι απ᾽ αυτούς γνωρίζουν ακριβέστατα τη διδασκαλία σας, ζούνε όμως με τέτοιον τρόπο, σαν να τη διαβάζουνε και να τη μελετούνε μόνο και μόνο γι᾽ αυτό, για να συμπεριφέρονται δηλαδή ακριβώς αντίθετα απ᾽ αυτήν. Όλα βέβαια όσα λένε, όπως το να περιφρονούμε τα χρήματα και τη δόξα, και μόνο το ενάρετο να θεωρούμε αγαθό, και να μην οργιζόμαστε, και να προσπερνούμε αυτούς που διαθέτουν εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια, και να απευθυνόμαστε σ᾽ αυτούς σαν ίσοι προς ίσους, είναι ωραία πράγματα, θεοί μου, και σοφά και όντως πολύ αξιοθαύμαστα. Αυτοί λοιπόν από τη μια μεριά διδάσκουνε με πληρωμή αυτά ακριβώς τα πράγματα, κι από την άλλη μένουν έκθαμβοι μπροστά στους πλουσίους, και με το στόμα ορθάνοιχτο μπροστά στο χρυσάφι. Είναι πιο ευέξαπτοι από τα κουτάβια, πιο δειλοί από τους λαγούς, πιο δουλοπρεπείς από τους πιθήκους, πιο λάγνοι από τους γαϊδάρους, πιο αρπακτικοί από τις γάτες και πιο εριστικοί από τους πετεινούς. Σε κάνουν λοιπόν να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, καθώς στριμώχνονται γι᾽ αυτά και σπρώχνουν με τους αγκώνες τους ο ένας τον άλλο στις αυλόπορτες των πλουσίων, και συμμετέχουν σε πολυάνθρωπα δείπνα, και σ᾽ αυτά ακριβώς κάνουν χοντροκομμένες φιλοφρονήσεις, και παραφουσκώνουν τις κοιλιές τους πέρα από το μέτρο της ευπρέπειας, και εκφράζουν συνεχώς παράπονα, και φιλοσοφούν δυσάρεστα και αταίριαστα την ώρα που πίνουνε, και δεν αντέχουν το ανέρωτο κρασί. Και οι απαίδευτοι, όσοι παρευρίσκονται, γελούνε φυσικά και αποστρέφονται με περιφρόνηση τη φιλοσοφία, αφού ανατρέφει τέτοιου είδους καθάρματα.