325Πιάστε τον. Ω πόλη της γης του Κέκροπος,
ω άπειρε αιθέρα, ω — τί ξεφωνίζεις, Δημέα,
τί φωνάζεις, ανόητε; Συγκρατήσου. Κάνε υπομονή.
Δεν σου φταίει σε τίποτε ο Μοσχίων. Είναι παράλογο
ίσως αυτό που λέω, θεατές, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Γιατί αν το έκανε αυτό με τη θέλησή του ή τον παρέσυρε
330ο έρωτας ή επειδή με μισεί, θα εξακολουθούσε
να έχει την ίδια διάθεση και στάση απέναντί μου.
Αλλά τώρα έδειξε σε μένα την αθωότητά του,
όταν άκουσε με χαρά τον γάμο που του πρότεινα.
Δεν έδειξε βέβαια μεγάλη προθυμία, επειδή
335ήταν, όπως τότε νόμιζα εγώ, ερωτευμένος,
αλλά επειδή, ήθελε να γλιτώσει απ᾽ τη δική μου
άπιστη Ελένη. Αυτή βέβαια φταίει για ό,τι έγινε·
Θα τον βρήκε δηλαδή, μεθυσμένο εκτός εαυτού·
340πολλές απερισκεψίες διαπράττουν το κρασί και τα νιάτα,
όταν βρουν κοντά τους συνεργό σ᾽ αυτές τις απερισκεψίες.
Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω, με κανένα τρόπο,
ότι αυτός που σ᾽ όλους τους ξένους ήταν φρόνιμος
και μυαλωμένος, φέρθηκε σε μένα έτσι·
345ούτε αν είναι δέκα φορές υιοθετημένος,
όχι πραγματικός μου γιος. Δεν είν᾽ αυτό,
βλέπω τον χαρακτήρα του. Αλλά αυτή είναι
μια πόρνη, μια πανούκλα. Τί τα λέω;
Ποιό το όφελος; Τώρα, Δημέα, πρέπει
350να φανείς άντρας. Ξέχασε τον πόθο σου, πάψε
να την αγαπάς, και τη δυστυχία που σε βρήκε
κράτησέ την μυστική όσο μπορείς χάριν του γιού σου.
Κι από το σπίτι σου πέταξε έξω την προκομμένη
τη Σαμιώτισσα, να πάει στα κομμάτια.
Έχεις δικαιολογία, ότι κράτησε το παιδί
355χωρίς να σε ρωτήσει. Μη φανερώσεις τίποτ᾽ άλλο,
Σφίξε την καρδιά σου, κάνε υπομονή μ᾽ αξιοπρέπεια.