Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Βάκχαι (576-603)


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ


ΔΙ. ἰώ,
κλύετ᾽ ἐμᾶς κλύετ᾽ αὐδᾶς,
ἰὼ βάκχαι, ἰὼ βάκχαι.
ΧΟ. τίς ὅδε, τίς πόθεν ὁ κέλαδος
ἀνά μ᾽ ἐκάλεσεν Εὐίου;
580 ΔΙ. ἰὼ ἰώ, πάλιν αὐδῶ,
ὁ Σεμέλας, ὁ Διὸς παῖς.
ΧΟ. ἰὼ ἰώ, δέσποτα δέσποτα,
μόλε νυν ἁμέτερον ἐς
θίασον, ὦ Βρόμιε Βρόμιε.
585 ΔΙ. ‹σεῖε› πέδον χθονός, Ἔννοσι πότνια.
ΧΟ. ἆ ἆ,
τάχα τὰ Πενθέως μέλαθρα διατι-
νάξεται πεσήμασιν.
ὁ Διόνυσος ἀνὰ μέλαθρα·
590 σέβετέ νιν. ―σέβομεν ὤ.
―εἴδετε λάϊνα κίοσιν ἔμβολα
τάδε διάδρομα; Βρόμιος ‹ὅδ᾽› ἀλα-
λάζεται στέγας ἔσω.
ΔΙ. ἅπτε κεραύνιον αἴθοπα λαμπάδα,
595 σύμφλεγε σύμφλεγε δώματα Πενθέος.
ΧΟ. ἆ ἆ,
πῦρ οὐ λεύσσεις, οὐδ᾽ αὐγάζηι
‹τόνδε› Σεμέλας ἱερὸν ἀμφὶ τάφον
ἅν ποτε κεραυνοβόλος ἔλιπε φλόγα
Δῖος βροντά;
600 δίκετε πεδόσε δίκετε τρομερὰ
σώματα, μαινάδες·
ὁ γὰρ ἄναξ ἄνω κάτω τιθεὶς ἔπεισι
μέλαθρα τάδε Διὸς γόνος.


ΤΡΙΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ


ΔΙΟΝΥΣΟΣ
 Ιώ.
 Ακούστε τη φωνή μου, ακούστε με,
 ιώ βάκχες, ιώ βάκχες.
 ΧΟΡΟΣ
 Τί κραυγή του Διονύσου είναι αυτή;
 Από πού με καλεί;
 ΔΙΟΝΥΣΟΣ
 580Ιώ ιώ, πάλι ομιλώ
 ο υιός της Σεμέλης, ο υιός του Διός.
 ΧΟΡΟΣ
 Ιώ ιώ, δέσποτα, δέσποτα.
 Ελθέ στο θίασό μας, Διόνυσε,
 ελθέ Διόνυσε.
 ΔΙΟΝΥΣΟΣ
 585Κραταιά θεά του σεισμού, σείσε τη γης.
 ΧΟΡΟΣ
 Α α.
 Όπου να ᾽ναι τα μέλαθρα του Πενθέα τραντάζονται, πέφτουν.
 Ο Διόνυσος βρίσκεται στα μέλαθρα.
 590Προσκυνήστε τον! ― Τον προσκυνούμε ώ!
 ― Είδατε πως κόπηκε το πέτρινο ανώφλι πάνω στους κίονες;
 Άκου! Αλαλάζει ο Διόνυσος μέσα στο σπίτι.
 ΔΙΟΝΥΣΟΣ
 Άναψε την υπέρλαμπρη φλόγα του κεραυνού.
 595Κάψε, κάψε τα δώματα του Πενθέα.
 ΧΟΡΟΣ
 Δεν είδες τη φωτιά;
 Γύρω από τον ιερό τάφο της Σεμέλης δεν βλέπεις τη φλόγα
 που άφησε κάποτε με το χτύπημα του κεραυνού η βροντή του Διός;
 600Κάτω τα παλλόμενα κορμιά σας, Μαινάδες,
 κάτω στη γη.
 Ο βασιλέας μας εφορμά στα δώματα
 και φέρνει τα πάνω κάτω
 ο υιός του Διός.