ΤΡΥ., στον Ερμή.
Για κράτα το καυκί, κρασί να βάλω,
κι έτσι να καυκηθούμε, αφού δεηθούμε,
για του έργου αυτού το ευτυχισμένο τέλος.
ΕΡΜ. Σπονδή, σπονδή·
ιερή σιωπή, ησυχία!
ΚΟΡ. Με τη σπονδή μας δεόμαστε να γίνει
αρχή αγαθών η μέρα αυτή στους Έλληνες,
και στα σκοινιά όποιος πρόθυμα βοηθήσει,
αυτός ποτέ να μη σηκώσει ασπίδα.
ΤΡΥ. Ειρηνική ζωή με μια ερωμένη
440να ζήσει και σκαλίζοντας το … τζάκι.
ΕΡΜ. Μα, αφέντη Διόνυσε, όποιος προτιμάει
τον πόλεμο, ποτέ του να μην πάψει…
ΤΡΥ. αγκίδια απ᾽ τους αγκώνες του να βγάζει.
ΕΡΜ. Κι αν κανενός, ω σεβαστή, απ᾽ τον πόθο
για να γίνει ταξίαρχος, δεν τ᾽ αρέσει
να βγεις εσύ στο φως, αυτός στη μάχη…
ΤΡΥ. ό,τι έπαθε ο Κλεώνυμος να πάθει.
ΕΡΜ. Κι αν κανείς κονταράς ή ασπιδοπώλης,
για να ᾽χει τζίρο, επιθυμεί τις μάχες…
ΤΡΥ. σκλάβος ληστών, να τρώει κριθάρι σκέτο.
450ΕΡΜ. Κι αν ένας δε βοηθά απ᾽ τον πόθο να είναι
στρατηγός, ή σκαστός να πάει σα δούλος…
ΤΡΥ. να τρώει καμτσίκι στον τροχό δεμένος.
ΕΡΜ. Κι εμείς καλό να δούμε. Ιώ παιάνα!
ΤΡΥ. Φτάνει το «ιώ» κι ας λείπει αυτή η παγάνα.
ΕΡΜ. Ω ιώ, λοιπόν, ω ιώ μονάχα λέω.
ΤΡΥ., χύνοντας σπονδή.
Του Ερμή, της Αφροδίτης, και του Πόθου,
των Ωρών, των Χαρίτων… ΕΡΜ. Όχι του Άρη.
ΤΡΥ. Όχι. ΕΡΜ. Και μήτε του Ενυάλιου. ΤΡΥ. Μήτε.
ΕΡΜ. Τώρα όλοι τέντα τα σκοινά και βίρα.