τότε που από το Άργος ήρθαν οι Επίγονοι [στρ. γ]
με δεύτερη εκστρατεία.
Έτσι είπε αυτός, καθώς εκείνοι πολεμούσαν:
45«Η φύση στα παιδιά φανερώνει των γονιών την αντρεία.
Ξεκάθαρα βλέπω το πλουμιστό το φίδι
στου Αλκμάνα πάνω τη λαμπρή ασπίδα,
που πρώτος την κραδαίνει στις πύλες μπρος του Κάδμου.

Σ᾽ αυτόν, στον ήρωα Άδραστο, που είχε πρωτύτερα ατυχήσει, [αντ. γ]
50τώρα η αγγελία τού μηνά καλύτερα σημάδια.
Όμως το σπιτικό του δυστυχία θα βρει,
γιατί μόνος αυτός από τους Δαναούς
τα κόκαλα του σκοτωμένου γιου του θα μαζέψει
και θά ᾽ρθει πίσω, καθώς τ᾽ ορίσαν οι θεοί,
με σώο όλο τον υπόλοιπο στρατό.

55στου Άβαντα τους απλόχωρους δρόμους». [επωδ. γ]
Αυτά τα λόγια είπε ο Αμφιάραος.
Κι εγώ μετά χαράς στεφάνια ρίχνω στον Αλκμάνα
και τον ραίνω με ύμνο,
γιατί είναι γείτονάς μου και των χτημάτων μου φρουρός·
στον δρόμο για τον ομφαλό της γης τον φημισμένο μού φανερώθηκε
60και μου ᾽δωσε το μάντεμα με την πατροπαράδοτή του τέχνη.