ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

ΜΟΣ. Εγώ, όταν τότε γλίτωσα από την άδικη
κατηγορία, ικανοποιήθηκα και το θεώρησα
μεγάλη τύχη για μένα· όσο όμως το καλοσκέφτομαι
620και το εξετάζω, τώρα είμαι τελείως έξω φρενών
και εξαγριωμένος γι᾽ αυτά που ο πατέρας μου
με υποπτεύθηκε, πως είχα διαπράξει. Κι αν
βέβαια η κοπέλα δεν είχε πάθει τίποτε
και δεν υπήρχαν τόσα εμπόδια, ο όρκος μου,
ο έρωτας, ο χρόνος, ο δεσμός, που μ᾽ έχουν
625κάνει δούλο τους, δε θα έμενα βέβαια εδώ
να με κατηγορήσει πάλι κατά πρόσωπο
για κάτι τέτοιο, αλλά θα έπαιρνα τα μάτια μου
μακριά απ᾽ την Αθήνα, θα πήγαινα κάπου
στα Βάκτρα ή στην Καρία, κι εκεί θα ζούσα
κάνοντας τον μισθοφόρο. Τώρα όμως, εξαιτίας σου,
630αγαπημένη μου Πλαγγόνα, δεν θα κάνω
τίποτε ηρωικό. Γιατί δεν πρέπει, ούτε μ᾽ αφήνει
ο κύριος της θέλησής μου, ο Έρωτας. Όμως αυτό
δεν πρέπει να το παραβλέψω, εντελώς
χωρίς τιμή κι αξιοπρέπεια, αλλά, μόνο με λόγια
635αν όχι τίποτ᾽ άλλο, θέλω να τον φοβίσω, λέγοντας
πως φεύγω. Γιατί στο μέλλον θα προσέχει πιο πολύ
εκείνος, να μη φερθεί ποτέ άσχημα σε μένα, όταν δει
ότι δεν το πήρα αυτό ελαφρά. Αλλά νά αυτός
που ήθελα πολύ, φτάνει ακριβώς την ώρα
640που τον χρειάζομαι.