Τον Πιττακό, που είχε πατέρα τιποτένιο,

της αγαθής και κακομοίρας πολιτείας

με μια φωνή όλοι τον εκάμαν κυβερνήτη.

Τον Πιττακό π᾽ ασόγιαστος από πατέρα-ν ήταν

αφέντη τον εκάμανε με μια φωνή, ενωμένοι,

στην πόλη μας την άκακη και κακομοιριασμένη.

... τον Πιττακό, από μια τόσο ταπεινή γενιά, με θερμούς κι ομόφωνους επαίνους έστησαν τύραννο της πόλης της άνευρης και της βαρυσυφοριασμένης.