Ο Χαιρήμων, ένας από τους επιφανέστερους τραγικούς του τέταρτου αιώνα, είναι πρωτίστως γνωστός για το χαρακτηριστικό ύφος του. Ο Αριστοτέλης, για να περιγράψει αυτή την ιδιομορφία, χρησιμοποιεί για τον Χαιρήμονα τον όρο ἀναγνωστικός και προσθέτει ότι το ύφος του είναι δουλεμένο όπως το ύφος ενός που γράφει πεζούς λόγους (ἀκριβὴς ὥσπερ λογογράφος). Ο όρος ἀναγνωστικός σημαίνει ότι τα έργα του Χαιρήμονα προσφέρονταν και για ανάγνωση, όχι ότι προορίζονταν μόνο για ανάγνωση.

Από το έργο του σώζονται γύρω στα 40 αποσπάσματα (περίπου 80 στίχοι).Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι το εκτενέστερο και προέρχεται από την τραγωδία Οἰνεύς. Δεν γνωρίζουμε ποιο επεισόδιο από τον μύθο του Οινέα, του βασιλιά της Καλυδώνας, αποτελούσε την υπόθεση του έργου. Στους σωζόμενους στίχους ο επώνυμος ήρωας, ο Οινέας, σαν να περιγράφει ένα εικαστικό έργο (ἔκφρασις), διηγείται τι είδε, όταν μια νύχτα βρέθηκε μπροστά σε ομάδα νεαρών γυναικών που κοιμούνταν στο ύπαιθρο έπειτα από την εξουθένωση του χορού που προηγήθηκε.

Είναι λίγο πολύ βέβαιο ότι ο Χαιρήμων αφορμήθηκε από την περιγραφή των κοιμώμενων μαινάδων στην πρώτη αγγελική ρήση των Βακχών του Ευριπίδη (683-686 ηὗδον δὲ πᾶσαι σώμασιν παρειμέναι,/αἳ μὲν πρὸς ἐλάτης νῶτ᾽ ἐρείσασαι φόβην, /αἳ δ᾽ ἐν δρυὸς φύλλοισι πρὸς πέδῳ κάρα /εἰκῇ βαλοῦσαι σωφρόνως... [Όλες τους είχαν βυθιστεί στον ύπνο, τα κορμιά τους αφημένα. /Άλλες ακουμπούσαν με την πλάτη σε χαίτη ελάτου, /και άλλες είχαν γερμένο το κεφάλι τους στο χώμα /πάνω σε φύλλα δρυός, /όπως έτυχε, όμως σεμνά..., μτφρ. Θ.Κ.Σ.]. Έχει διατυπωθεί μάλιστα η άποψη ότι και στον Χαιρήμονα ο λόγος είναι για μαινάδες, στο απόσπασμα ωστόσο δεν υπάρχει καμιά αδιαμφισβήτητη σχετική ένδειξη. Όπως και να ᾽χει το πράγμα, πολύ πιο σημαντικές από τις ομοιότητες είναι οι διαφορές του Χαιρήμονα από τον Ευριπίδη.