Στοαπόσπασμα που ακολουθεί γίνεται σφοδρή επίθεση εναντίον της ισχυρότατης παρουσίας του αυλού στα διονυσιακά χορικά άσματα· ο αυλός χαρακτηρίζεται ὑπηρέτης,ενώ η πρωτοκαθεδρία αποδίδεται στο τραγούδι.

Για τον ακριβή χαρακτήρα της μετρικώς αξιοσημείωτης λυρικής αυτής σύνθεσης, που δεν διαρθρώνεται σε στροφές, οι γνώμες διίστανται. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για χορικό που προέρχεται από σατυρικό δράμα του τέλους του 6ου ή των αρχών του 5ου αιώνα π.Χ., δηλ. από ένα είδος στο οποίο διέπρεψε ο Πρατίνας, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για απόσπασμα από μελικό ποίημα, ειδικότερα από διθύραμβο. Από αυτούς που αποδίδουν το απόσπασμα σε διθύραμβο άλλοι χρονολογούν τους στίχους στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., και άλλοι πιστεύουν ότι έχουμε μπροστά μας έργο του λεγόμενου νεοαττικού διθυράμβου, ψευδεπίγραφο ή γραμμένο από κάποιον άλλο Πρατίνα στο β᾽ μισό του 5ου αι. π.Χ., όταν στον διθύραμβο η μουσική σταδιακά εκέρδιζε το προβάδισμα έναντι του λόγου.