(α) Αλιείς ανθρώπων

[5,1] Μια μέρα, καθώς ο λαός ήταν γύρω του πυκνός και άκουγαν τον λόγο του Θεού, και αυτός στεκόταν στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ,¹ [2] είδε δύο βάρκες στην ακρολιμνιά. Οι ψαράδες είχαν βγει από τις βάρκες τους. [3] Μπήκε σε μια από τις βάρκες, που ήταν του Σίμωνος, και του είπε ν᾽ ανοιχτεί λίγο από την στεριά. Και κάθισε, κι από την βάρκα δίδασκε τον λαό.

[4] Όταν έπαψε να μιλάει, είπε στον Σίμωνα. Πήγαινε στα βαθιά νερά και ρίξτε τα δίχτυα σας για να πιάσετε ψάρια. [5] Και ο Σίμων του αποκρίθηκε· Δάσκαλε, όλη νύχτα κοπιάσαμε σκληρά και δεν πιάσαμε τίποτε, αλλά επειδή μου το λες θα ρίξω τα δίχτυα. [6] Και τα έριξαν κι έπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα που σχίζονταν τα δίχτυα τους. [7] Τότε φώναξαν τους συντρόφους της άλλης βάρκας να έρθουν να τους βοηθήσουν. Και πήγαν και γέμισαν και τις δύο βάρκες τόσο που σχεδόν βούλιαζαν. [8] Όταν ο Σίμων Πέτρος το είδε, έπεσε στα γόνατα μπροστά στον Ιησού και είπε· Πήγαινε από κοντά μου, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. [9] Ήταν κατάπληκτος, καθώς και όλοι όσοι ήσαν μαζί του, από το πλήθος τα ψάρια που είχαν πιάσει. [10] Κατάπληκτοι ήσαν κι ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης, γιοι του Ζεβεδαίου,² που ήσαν σύντροφοι του Σίμωνος. Και ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα· Μη φοβάσαι· Από τώρα κι ύστερα ανθρώπους θ᾽ αγρεύεις. [11] Τράβηξαν τις βάρκες τους στην στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν.³

(β) ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ⁴

[12,13] Και κάποιος από το πλήθος είπε· Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιράσει μαζί μου την κληρονομιά. [14] Κι εκείνος του είπε· Άνθρωπε, ποιος με όρισε κριτή ή μοιραστή μεταξύ σας; [15] Και είπε σ᾽ όλους· Κοιτάξετε και φυλάγεστε από κάθε πλεονεξία, γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν είναι στα περίσσεια υπάρχοντά του.

[16] Και τους ιστόρησε μια παραβολή κι είπε· Κάποιος πλούσιος είχε γη που έδωσε μεγάλη σοδειά, [17] και διαλογιζόταν κι έλεγε μέσα του· Τι θα κάνω, αφού δεν έχω πού να συνάξω τα γεννήματά μου; [18] Αυτό θα κάνω· θα ρίξω τις αποθήκες μου και θα χτίσω άλλες πιο μεγάλες και θα συνάξω εκεί όλο το σιτάρι και τ᾽ αγαθά μου. [19] Και θα πω στην ψυχή μου· Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα, αρκετά για πολλά χρόνια, ξεκουράσου, φάγε, πιες και διασκέδαζε. [20] Και του είπε ο Θεός· Άμυαλε, απόψε θα σου ζητήσουν την ψυχή σου. Αυτά που συγκέντρωσες σε ποιους θα πάνε; [21] Έτσι είναι για όποιον θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν φροντίζει να γίνει πλούσιος ενώπιον του Θεού.

[22] Κι είπε στους μαθητές του· Γι᾽ αυτό σας λέω, μην ανησυχείτε για την ζωή σας, τι θα φάτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα φορέσετε. [23] Η ψυχή είναι περισσότερο από την τροφή και το σώμα από το ρούχο. [24] Σκεφθείτε τα κοράκια που δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν και δεν έχουν ούτε κελάρι ούτε αποθήκη κι ο Θεός τα τρέφει. Πόσο περισσότερο αξίζετε εσείς από τα πετεινά; [25] Και ποιος από σας μπορεί, με προσπάθεια, να προσθέσει έναν μόνο πήχυ στο μάκρος της ζωής του; [26] Αν λοιπόν και το ελάχιστο δεν μπορείτε να κάνετε, γιατί φροντίζετε για τ᾽ άλλα; [27] Σκεφθείτε τα κρίνα πώς μεγαλώνουν. Δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν. Και σας το λέω, ούτε ο Σολομών σε όλη του την δόξα δεν ήταν στολισμένος σαν ένα από τα κρίνα. [28] Αν ο Θεός στολίζει με τέτοιο τρόπο το χόρτο που σήμερα βρίσκεται στον αγρό κι αύριο το ρίχνουν στο καμίνι, πόσο μάλλον θα σας φροντίσει εσάς, ολιγόπιστοι; [29] Μην φροντίζετε και σεις τι θα φάτε, τι θα πιείτε και μην ταράζεστε, [30] γιατί τα πράγματα αυτά όλοι οι άπιστοι του κόσμου τα αναζητούν. Αλλά ο δικός σας Πατέρας ξέρει ότι τα έχετε ανάγκη αυτά. [31] Αλλά να ζητείτε την βασιλεία του κι αυτά θα σας δοθούν επί πλέον. [32] Μην φοβάσαι, μικρό μου κοπάδι, αφού ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει την βασιλεία.

[33] Πουλήστε τα υπάρχοντά σας και δώστε τα σε ελεημοσύνη. Κάμετε για τον εαυτό σας βαλάντια που δεν χαλούν και θησαυρό ανεξάντλητο στους ουρανούς, όπου ούτε κλέφτης φτάνει ούτε σκόρος καταστρέφει, [34] γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.