πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Οι ερωτήσεις χαμηλού επιπέδου (σε αντιδιαστολή με τις ερωτήσεις υψηλού επιπέδου) «προκαλούν, συνήθως, αποκρίσεις το περιεχόμενο των οποίων αποτελείται από δεδομένα ή γεγονότα. Ο εγκέφαλος στο επίπεδο αυτό διαπραγματεύεται απλές ιδέες, αντικείμενα από το χώρο του επιστητού, διαδικασίες απλές ή έννοιες, που συνήθως δεν απαιτούν αξιολόγηση, κρίση ή εξαγωγή συμπερασμάτων» (Γιοκαρίνης 1988:30). Επίσης, χαμηλού επιπέδου χαρακτηρίζονται οι ερωτήσεις που βασίζονται στην ανάκληση ήδη γνωστών πληροφοριών (Nystrand et al. 2003:148), δηλαδή υλικού που έχει διαβαστεί ή διδαχθεί από τον καθηγητή στο παρελθόν. Οι ερωτήσεις αυτές είναι γνωστές και ως ερωτήσεις γνώσης, ανάκλησης, άμεσες ή κλειστές ερωτήσεις (Cotton 1988:3). Με βάση το γεγονός ότι οι ερωτήσεις αυτού του είδους ανήκουν στο πρώτο επίπεδο της γνωσιολογικής πυραμίδας του Eggleston, στο οποίο υπάγονται τα δεδομένα και οι απλές έννοιες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι μαθητές αναπτύσσουν «μία μηχανιστική λειτουργία ανάκλησης δεδομένων», με αποτέλεσμα να μην εξασκούν την κρίση τους (Γιοκαρίνης 1988:30).

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι ερωτήσεις χαμηλού επιπέδου μπορούν να φανούν ωφέλιμες και αποτελεσματικές. Συγκεκριμένα, ενδείκνυνται για μαθητές μικρότερων επιπέδων και ηλικιών, οι οποίοι δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα σύνθεσης, ή για άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση που ο καθηγητής έχει ως ξεκάθαρο στόχο την ανάκληση γεγονότων, ούτως ώστε να ελεγχθούν οι γνώσεις των μαθητών στο εκάστοτε αντικείμενο μελέτης (Cotton 1988:4).

Βιβλιογραφία