Internal assessment

Εσωτερική αξιολόγηση. Σολομών 1999:18. Αυγητίδου & Χατζηπαναγιώτου 2000:113-114. Ματθαίου κ.ά. 2000. Μπαγάκης 2005:134-135. Πασιαρδής κ.ά. 2005:256. Χαρίσης 2006α:88.

Η εσωτερική αξιολόγηση αποτελεί μια διαδικασία που διενεργείται από τους ίδιους τους παράγοντες της σχολικής μονάδας και μπορεί να είναι είτε ιεραρχική εσωτερική αξιολόγηση, είτε συλλογική εσωτερική αξιολόγηση, είτε αυτοαξιολόγηση από τους ίδιους τους παράγοντες της εκπαιδευτικής μονάδας (κυρίως των εκπαιδευτικών και συχνά μαθητών ή γονέων) (Allison 1999, Macintosh 1974).

Για τη σωστή εφαρμογή της εσωτερικής αξιολόγησης, απαραίτητα συστατικά θεωρούνται ένα πλαίσιο θεματικών περιοχών και οι δείκτες ποιότητας (Μπαγάκης 2005:134). Συγκεκριμένα, οι θεματικές περιοχές σχετίζονται με διάφορες πλευρές της σχολικής πραγματικότητας, όπως τη σχέση μεταξύ των κοινωνικο-μορφωτικών χαρακτηριστικών του σχολείου και του μαθητή, την εφαρμογή του προτεινόμενου πλαισίου, καθώς και τα επίκαιρα θέματα της σχολικής μονάδας. Από την άλλη πλευρά, οι δείκτες ποιότητας περιλαμβάνουν τον τρόπο λειτουργίας της σχολικής μονάδας, τις διαδικασίες μεταξύ των υποκειμένων που δρουν σ' αυτήν, όπως επίσης και τα αποτελέσματα του εκπαιδευτικού έργου (Μπαγάκης 2005: 135).

Αξίζει να αναφερθεί η σημασία της αυτοαξιολόγησης και ο ρόλος που παίζει στην διαδικασία της εσωτερικής αξιολόγησης. Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας περιλαμβάνει «ένα σύνολο συστηματικών διαδικασιών οι οποίες οργανώνονται από τους ίδιους τους παράγοντες της σχολικής μονάδας και στις οποίες κεντρική θέση κατέχουν η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου και η υλοποίηση δράσεων για βελτίωσή του» (Μπαγάκης 2005:77). Οι δραστηριότητες της αυτοαξιολόγησης αφορούν την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, την διατύπωση προτεραιοτήτων, το σχεδιασμό δράσης, την υλοποίηση δράσης και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της δράσης. H αυτοαξιολόγηση προσφέρει ένα είδος ανατροφοδότησης για τον εκπαιδευτικό, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα (Χαρίσης 2006α:90).

Παράλληλα με τα πλεονεκτήματα της εσωτερικής αξιολόγησης, χρειάζεται να αναλογιστεί κανείς τα πιθανά μειονεκτήματα: Πρώτο, όταν ένα άτομο μετέχει με κάποιο τρόπο στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν μπορεί να είναι αντικειμενικό. Δεύτερο, το άτομο που συμμετέχει σε μια τέτοια μορφή αξιολόγησης μπορεί να μην είναι επαρκώς επιμορφωμένο σε θέματα αξιολόγησης. Επίσης, οι μέθοδοι αξιολόγησης δεν είναι πάντα προσιτές και λειτουργικές. Τέλος, η αξιοπιστία και η εγκυρότητα των αποτελεσμάτων τίθενται υπό αμφισβήτηση, εφόσον η αξιολόγηση διενεργείται από μη ειδικούς σε θέματα αξιολόγησης (Χαρίσηςα 2006:90).

Βιβλιογραφία

  • Αυγητίδου Σ., Χατζηπαναγιώτου Π. (2000). Η αξιολόγηση του πειραματικού προγράμ­μα­τος: δια­δικασία και διαπιστώσεις. Στο Ζ. Παπαναούμ, Ο Προγραμματισμός του Εκπαιδευτικού Έργου στη Σχολική Μονάδα. Θεσσαλονίκη: Action Α.Ε.
  • Ματθαίου Δ. κ.ά.(2000). Διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης και σχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα. Τ. Γ'. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
  • Μπαγάκης Γ. (2005). Αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας. Αθήνα: Μεταίχμιο.
  • Πασιαρδής Π., Σαββίδης Ι., Τσιάκκιρος Α. (2005). Η Αξιολόγηση του Διδακτικού Έργου των Εκπαιδευτικών: Από τη Θεωρία στην Πράξη. Αθήνα: Εκδ. Έλλην.
  • Σολομών Ι. (1999). Εσωτερική αξιολόγηση και προγραμματισμός του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα: Ένα πλαίσιο εργασίας υποστήριξης. Αθήνα: Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
  • Χαρίσης Α. Ε. (2006α). Αξιολόγηση της Σχολικής Μάθησης. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.


  • Allison D. (1999). Language Testing & Evaluation. Singapore: Singapore University Press.
  • Macintosh Η. G. (1974). Techniques and Problems of Assessment: A practical handbook for teachers. London: EdwardArnold.