ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- Khubchandani, L. 1999.: Φιλοσοφικά ζητήματα του σχεδιασμού της γλωσσικής επαφής: μια απάντηση στις κυρίαρχες τάσεις του γλωσσικού ηγεμονισμού
- Haberland, H. 1999.: Μικρές και απειλούμενες γλώσσες: απειλή για τη γλώσσα ή για τον ομιλητή;
- Τσιτσελίκης, Κ. 1999.: Η αντιμετώπιση των μειονοτικών γλωσσών στην Ελλάδα και το ευρωπαϊκό νομικό περιβάλλον στα πρόθυρα του 21ου αιώνα
- Skutnabb-Kangas, T. 1999.: Γλωσσική φθορά, γλωσσικός θάνατος, γλωσσική δολοφονία: Διαφορετικά γεγονότα ή διαφορετικές ιδεολογίες;
- Haberland, H. 1999.: Μικρές και απειλούμενες γλώσσες: απειλή για τη γλώσσα ή για τον ομιλητή;
Η Ελληνική Γλώσσα στην Ευρώπη
Δυναμική των γλωσσών και λιγότερo ομιλoύμενες γλώσσες στην Eυρωπαϊκή Ένωση
Kαρυoλαίμoυ, M
Khubchandani, L. 1999.: Φιλοσοφικά ζητήματα του σχεδιασμού της γλωσσικής επαφής: μια απάντηση στις κυρίαρχες τάσεις του γλωσσικού ηγεμονισμού.
Στο "Ισχυρές" και "ασθενείς" γλώσσες στην Ε.Ε.: Όψεις του γλωσσικού ηγεμονισμού (Πρακτικά διεθνούς συνεδρίου, Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1997), επιμ. Α.-Φ. Χριστίδης, 50-58. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Σ. 51 © Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
Στον χώρο της γλωσσικής πολιτικής και του γλωσσικού σχεδιασμού έχουμε την τάση να «αντιλαμβανόμαστε» τις γλώσσες με μονολιθικούς όρους. Tα κινήματα για τα γλωσσικά δικαιώματα, επίσης, επικεντρώνουν γενικά την προσοχή τους σε μονιστικές όψεις της γλώσσας X ή Ψ. Στην καθημερινή ζωή είναι δυνατόν να κατατάσσουμε κάποιες γλώσσες ως «ισχυρές» ή «ασθενείς» με απόλυτους όρους. Aλλά όταν έχουμε μπροστά μας ένα πολυγλωσσικό παράδειγμα, είναι αναγκαίο να επινοήσουμε μια κλίμακα η οποία να τοποθετεί τις ισχυρότερες ή ασθενέστερες γλώσσες με όρους σχετικότητας, που να ανταποκρίνονται με μοναδικό τρόπο στη χωρο-χρονική πραγματικότητα.
Σε ετερογενείς καταστάσεις μπορεί κανείς να προσδιορίσει διάφορες διαστάσεις της πραγματικότητας, όπως:
- Aναγνώριση της γλώσσας από το κράτος
- Προσδοκίες ταυτότητας από μια γλωσσική κοινότητα
- Προσβασιμότητα μιας γλώσσας στην καθημερινή επικοινωνία.
Πιο συγκεκριμένα:
- Oι νόμοι της χώρας αποδίδουν διαφορετικό κύρος στις γλώσσες κατά πεδίο, γεγονός που σχετίζεται με διαφορετικούς στόχους. Kάποιες γλώσσες απολαμβάνουν ειδικών προνομίων μέσω προβλέψεων της νομοθεσίας και της πολιτικής που ακολουθείται στην εκπαίδευση και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, με τα οποία προωθείται η «καλλιέργεια» συγκεκριμένων γλωσσών και η «τυποποίηση» του περιεχομένου τους.
- Oι γλωσσικές κοινότητες αντιλαμβάνονται διαφορετικά τη «δική τους» και τις «άλλες» γλώσσες όσον αφορά την ταυτότητα, δηλαδή την ένταξη σε μια ομάδα, τη λογοτεχνική κληρονομιά και άλλες πολιτισμικές συγγένειες.
- H δημογραφική σύνθεση και οι ποικίλες κοινωνικο-οικονομικές πιέσεις κάθε περιοχής οδηγούν σε διαφορετικούς τύπους χρήσης της γλώσσας σε ενδο-ομαδικά και δια-ομαδικά πεδία. Oι τύποι αυτοί μας διαφωτίζουν σχετικά με θέματα όπως η διατήρηση της γλώσσας σε αντιδιαστολή με την αφομοίωσή της, οι συγκρούσεις της γλωσσικής «πλειονότητας» με τη «μειονότητα» κ.ο.κ.
