ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Ανθολογίες
Ανθολόγηση νεοελληνικής λογοτεχνίας (19ος-20ός αι.)
ΘΕΑΤΡΟ
Η θεατρική παραγωγή της περιόδου ανθολογείται εδώ δειγματοληπτικά. Η προκαθορισμένη έκταση της ανθολογίας δεν επέτρεψε να ανθολογηθούν ούτε πολλά δείγματα από το κυρίαρχο ιστορικό δράμα ούτε από τις κωμωδίες του Άγγελου Βλάχου. Ανθολογούνται αποσπάσματα από το προορισμένο για ανάγνωση δραματικό έργο του Π. Σούτσου Οδοιπόρος, από τις διάσημες βυζαντινόθεμες (ειδικότερα της Φραγκοκρατίας) ιστορικές τραγωδίες Μαρία Δοξαπατρή του Δ. Βερναρδάκη και Ο τελευταίος κόμης των Σαλώνων του Σπ. Λάμπρου, από τον αντιρρητικό Ιουλιανό τον Παραβάτη του Κλ. Ραγκαβή, από τη βιβλικής θεματολογίας τραγωδία Σαμψών και Δαλιδά του Κ. Βερσή και από τη διάσημη τραγωδία Γαλάτεια του Σπ. Βασιλειάδη, που συναρμόζει τη νεοκλασικιστική θεματική με τη νεοελληνική δημοτική παράδοση. Στα ιστορικά δράματα του Δ. Βερναρδάκη και του Σπ. Λάμπρου είναι ορατό το κυρίαρχο δίπολο του ελληνισμού (της ελληνικής εθνικής συνείδησης) και του χριστιανισμού, το οποίο αμφισβητείται ρητά και προκλητικά από τον Κλ. Ραγκαβή. Ανθολογούνται ακόμη αποσπάσματα από μερικές (πολιτικές και κοινωνικές) σάτιρες και κωμωδίες ηθών (Βαβυλωνία του Δημήτρη Χατζηασλάνη Βυζάντιου, Ο Λεπρέντης του Μ. Χουρμούζη, Η κοινωνία των Αθηνών του Σοφοκλή Καρύδη και Η Εσχάτη ένδεια. Η Ελληνική αριστοκρατία και ο βρυκόλακας της Μαρίας Μηχανίδου), που αναδεικνύουν την κυρίαρχη λειτουργία της κωμωδίας σε ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό 19ο αιώνα, ως μέσου για τη στηλίτευση κακώς κειμένων και τη διόρθωση ηθών.
