Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 6: Ευσταθιάδης, Σ., Ν. Αντωνοπούλου & Δ. Μανάβη. 1997. Από την Εισαγωγή στο Πιστοποίηση επάρκειας της ελληνομάθειας. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Οι συγγραφείς αυτού του τόμου σχεδίασαν και υλοποίησαν το έργο με βάση τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σχετικά με τις γενικές γλωσσικές ανάγκες των χρηστών της ελληνικής γλώσσας ως ξένης/ δεύτερης, την ανάλυσή τους, τη μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας που αφορά τους στόχους οι οποίοι πρέπει να επιδιώκονται κατά την ανάπτυξη εξεταστικών θεμάτων που σχεδιάζονται για να αξιολογούν τη γνώση μιας γλώσσας ως ξένης, τις παραμέτρους που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ώστε να εξασφαλίζεται η αξιοπιστία και εγκυρότητα αυτών των θεμάτων. Παράλληλα με αυτή τη βιβλιογραφία, η ερευνητική ομάδα εξέτασε και έλαβε υπόψη της και αυτή που αφορά εξεταστικά θέματα τα οποία αποβλέπουν στην πιστοποίηση του επιπέδου επάρκειας σε άλλες γλώσσες. Τέλος, πήρε σοβαρά υπόψη της το έργο που έχει πραγματοποιηθεί από τις ερευνητικές ομάδες των γλωσσών-μελών του Ευρωπαϊκού Consortium για την Πιστοποίηση Επάρκειας στις Σύγχρονες Γλώσσες

Ο στόχος του προγράμματος, εκτός από τη βοήθεια που προσφέρει σε διδάσκοντες, διδασκόμενους και σε όσους ασχολούνται με την ανάπτυξη εξεταστικών θεμάτων για την πιστοποίηση της ελληνομάθειας, είναι να ωθήσει στον σχεδιασμό εξεταστικών δοκιμασιών με επικοινωνιακό προσανατολισμό. Τα πλεονεκτήματα τέτοιων εξεταστικών δοκιμασιών απέναντι σε άλλα είδη είναι ότι το σύστημα αυτό είναι ρεαλιστικό, έχει άμεση σχέση με τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και τα ενδιαφέροντα των υποψηφίων και τους δίνει τη δυνατότητα να δείξουν τις γνώσεις τους όχι μόνο ποσοτικά όσο, κυρίως, ως προς την ευχέρεια με την οποία μπορούν να χειρίζονται τη γλώσσα σε ένα κατά το δυνατόν φυσικό περιβάλλον, που μπορείνα δημιουργηθεί στο πλαίσιο μιας εξεταστικής δοκιμασίας με τις κατάλληλες τεχνικές και αφού ληφθούν υπόψη τα απαραίτητα στοιχεία Μια τέτοια δοκιμασία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα,. πρέπει δηλαδή να είναι:

1. πλήρης-περιεκτική: να εξετάζει την ικανότητα χρήσης της γλώσσας σε ποικιλία καθημερινών πρακτικών καταστάσεων, προσωπικών και επαγγελματικών, σε διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας. Να έχει προκαθορισμένο το πλήρες φάσμα των γλωσσικών γνώσεων και δεξιοτήτων.
2. διαφανής: Τα ζητούμενα πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια και να γίνονται άμεσα αντιληπτά από τους εξεταζομένους.
3. συνεκτική-συνεπής: Δεν πρέπει να υπάρχουν εσωτερικές δυσαρμονίες και ανακολουθίες σε χώρους όπως: εντοπισμός των πραγματικών γλωσσικών αναγκών των χρηστών, γενικός καθορισμός διαδοχικών και τελικών στόχων, καθορισμός περιεχομένου, οργάνωση τρόπου εξέτασης, επιλογή εξεταστέου υλικού και τύπου ασκήσεων.
4. πολυσχιδής: Να είναι χρησιμοποιήσιμη για την εξέταση του πλήρους φάσματος των μαθησιακών στόχων.
5. αδογμάτιστη: Να είναι ελεύθερη και όχι ανυποχώρητα και αποκλειστικά προσκολλημένη σε μια συγκεκριμένη μεθοδολογική προσέγγιση· να εκφράζει ωστόσο τις μαθησιακές και διδακτικές αρχές που έχουν υιοθετηθεί.
6. δυναμική: Να είναι εξελίξιμη και αναθεωρήσιμη, να είναι δηλαδή δεκτική συνεχούς εκσυγχρονισμού, επέκτασης και βελτίωσης με βάση τις εμπειρίες που προκύπτουν από τη χρήση της.
7. φιλική: Να μην εμφανίζει προβλήματα χρήσης, να είναι δηλαδή εύληπτη και εύχρηστη.
8. ευέλικτη: Να είναι εύκολα και πρακτικά προσαρμόσιμη σε ποικίλες συνθήκες χρήσης της.
9. συγκρίσιμη: Να είναι δυνατή η σύγκρισή της, λ.χ. από άποψη βαθμού δυσκολίας, όχι μόνο εσωτερικά μεταξύ των μερών και των επιπέδων της, αλλά και με άλλες εξεταστικές δοκιμασίες όμοιας φιλοσοφίας και ανάλογου προσανατολισμού.
10. αντικειμενική: Να μην υπεισέρχεται η υποκειμενική παράμετρος και κρίση σε κανένα από τα τρία στάδια της λειτουργίας της.
11. διακριτική: Να έχει τη δυνατότητα να αντικατοπτρίζει τις ατομικές διαφορές που θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχουν μεταξύ των σπουδαστών, π.χ. όσον αφορά την ικανότητα και τις στρατηγικές μάθησης του καθενός την προγενέστερη γνώση του αντικειμένου κλπ.
12. αξιόπιστη: Κατά τη στατιστική τους δηλαδή επεξεργασία τα προκύπτοντα αποτελέσματα, να μην υπόκεινται σε διακυμάνσεις.
13. έγκυρη: Να βασίζεται σε διεξοδική έρευνα των εξεταζόμενων περιοχών και να εξετάζει αυτό και μόνο για το οποίο έχει σχεδιαστεί να εξετάσει.

Τα επίπεδα μέτρησης της γνώσης της ελληνικής γλώσσας ορίστηκαν να είναι τέσσερα για τις τέσσερις γλωσσικές δεξιότητες, κατανόηση προφορικού και γραπτού λόγου και παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου. Σε κάθε επίπεδο περιγράφονται οι γενικοί και οι ειδικοί στόχοι για την κάθε δεξιότητα, οι επικοινωνιακές περιστάσεις τις οποίες πρέπει να κατανοεί και στις οποίες πρέπει να συμμετέχει ο κάθε υποψήφιος, τα γραμματικά, συντακτικά και λεξιλογικά στοιχεία των οποίων τη χρήση πρέπει να γνωρίζει ο χρήστης της ελληνικής. Σημειώνεται με έμφαση ότι η απόκτηση πιστοποιητικού και του ανώτερου ακόμη επιπέδου δεν αποτελεί για τους κατόχους του "επάρκεια" για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Το test εξετάζει γενικές γνώσεις της ελληνικής όχι ειδικές.