Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 1: Μπαλτσιώτης, Λ. 1997. Η πολυγλωσσία στην Ελλάδα. Σύγχρονα Θέματα 63 (Απρίλιος-Ιούνιος): 89-95, σελ. 89.

[…] Η πολυγλωσσία στην Ελλάδα, αν και μειωμένη σε αριθμούς ομιλητών σημαντικά σε σχέση με παλαιότερα, εξακολουθεί να υπάρχει. Η συρρίκνωση αυτή, πολυποίκιλη στα αίτιά της, δεν είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών, ή έστω του αιώνα μας, αλλά πηγαίνει αρκετά πίσω, στη δημιουργία του ελληνικού κράτους και ακόμη παλαιότερα. Η ειδική θέση της ελληνικής γλώσσας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το προνομιακό της καθεστώς στο Rum millet προκατέλαβαν την πολιτική του νεοσύστατου κράτους για γλωσσική ομοιογένεια. Έτσι υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες για χωριά του νομού Αχαξας που εγκαταλείπουν τα αρβανίτικα στα μέσα του περασμένου αιώνα, αλλά και για χωριά του νομού Ηλείας που τουλάχιστον εδώ και σαράντα χρόνια δεν μιλούν αρβανίτικα, ή για τους άλλοτε πολυπληθείς ομιλητές της αρβανίτικης στη Λακωνία που στις μέρες μας είναι ελάχιστοι υπέργηροι. Ανάλογα παραδείγματα θα μπορούσαν να δοθούν και για όλες τις άλλες γλώσσες που μιλιούνται στην Ελλάδα.

Εδώ ας επισημανθεί η μοναδική εξαίρεση των τουρκικών της μειονότητας της Θράκης, που αν και "χάνει" εδώ και 80 χρόνια λόγω μετανάστευσης προς την Τουρκία, κερδίζει ομιλητές από τα νοτιοσλαβικά ιδιώματα και τη ρομανί, μέσα βέβαια στους κόλπους της κοινότητας […].