Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <^>

2.1. Οι αντιλήψεις για το σχολείο σήμερα

Οι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικά κριτικοί για το σημερινό ελληνικό σχολείο και δεν διστάζουν να συμπεριλάβουν και τους εαυτούς τους στην κριτική αυτή. Τα παρακάτω αποσπάσματα συνοψίζουν εν πολλοίς τα κυριότερα σημεία στα οποία ασκείται κριτική.

Δεν υπάρχουνε καθηγητές στις θέσεις τους, δεν υπάρχουνε βιβλία στην ώρα τους, τα βιβλία που στέλνονται δεν είναι ικανοποιητικά. Έχουν πάρα πολλά λάθη, δεν αναθεωρούνται. Χάνονται πάρα πολλές ώρες, οι μαθητές είναι αδιάφοροι, η πλειοψηφία των καθηγητών είναι αδιάφορη, δεν κάνουν προσπάθειες για να καλύψουν τα κενά τους, λειτουργούν οι περισσότεροι ως κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν βέβαια και τα φροντιστήρια στα οποία, τα οποία εμπιστεύονται οι μαθητές για να καλύψουν τα κενά τους. Μπαίνουν πολύ μεγάλοι βαθμοί χατιρικά, γιατί αυτό τους βολεύει όλους, γονείς, μαθητές, καθηγητές, και η πολιτεία κάνει ότι δεν βλέπει τα προβλήματα και μόνο στην αρχή του έτους δίνουν συνεντεύξεις και βγαίνουν φωτογραφίες στον αγιασμό. Ε, δεν βλέπω εγώ τρόπο βελτίωσης της κατάστασης.

Τελικά [το σχολείο] τα προετοιμάζει για μια επαγγελματική διέξοδο. Εκεί έχουμε αποπροσανατολιστεί λίγο. Δηλαδή, σκοπό έχει η εκπαίδευση να μπουν στο Πανεπιστήμιο ή να γίνουν καλοί πολίτες ή να έχουν εγκυκλοπαιδική γνώση; Εκεί δεν, δηλαδή νομίζω το χάνουμε.

Συχνά στις συνεντεύξεις αναφέρθηκε η ανάγκη για μια αλλαγή. Σε αρκετές από τις περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους για την αλλαγή αυτή και ασκούν κριτική στο έργο τους. Ακόμη και τότε όμως, θεωρούν ότι η έλλειψη στόχου επιβαρύνει το έργο τους.

Εγώ θεωρώ ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, όπως λειτουργεί σήμερα ε, δεν έχει ή τουλάχιστον δεν δείχνει να έχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Το σχολείο γίνεται όπως το κάνεις εσύ να είναι.