Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΑΡΡΙΑΝΟΣ
Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις (4.24.3-4.24.10)
[4.24.3] Τὸν δὲ ἡγεμόνα αὐτὸν τῶν ταύτῃ Ἰνδῶν Πτολεμαῖος ὁ Λάγου πρός τινι ἤδη γηλόφῳ ὄντα κατιδὼν καὶ τῶν ὑπασπιστῶν ἔστιν οὓς ἀμφ᾽ αὐτὸν ξὺν πολὺ ἐλάττοσιν αὐτὸς ὢν ὅμως ἐδίωκεν ἔτι ἐκ τοῦ ἵππου· ὡς δὲ χαλεπὸς ὁ γήλοφος τῷ ἵππῳ ἀναδραμεῖν ἦν, τοῦτον μὲν αὐτοῦ καταλείπει παραδούς τινι τῶν ὑπασπιστῶν ἄγειν, αὐτὸς δὲ ὡς εἶχε πεζὸς τῷ Ἰνδῷ εἵπετο. [4.24.4] ὁ δὲ ὡς πελάζοντα ἤδη κατεῖδε τὸν Πτολεμαῖον, αὐτός τε μεταβάλλει ἐς τὸ ἔμπαλιν καὶ οἱ ὑπασπισταὶ ξὺν αὐτῷ. καὶ ὁ μὲν Ἰνδὸς τοῦ Πτολεμαίου διὰ τοῦ θώρακος παίει ἐκ χειρὸς ἐς τὸ στῆθος ξυστῷ μακρῷ, καὶ ὁ θώραξ ἔσχε τὴν πληγήν· Πτολεμαῖος δὲ τὸν μηρὸν διαμπὰξ βαλὼν τοῦ Ἰνδοῦ καταβάλλει τε καὶ σκυλεύει αὐτόν. [4.24.5] ὡς δὲ τὸν ἡγεμόνα σφῶν κείμενον οἱ ἀμφ᾽ αὐτὸν εἶδον, οὗτοι μὲν οὐκέτι ἔμενον, οἱ δὲ ἐκ τῶν ὀρῶν αἰρόμενον τὸν νεκρὸν τοῦ ὑπάρχου ἰδόντες πρὸς τῶν πολεμίων ἤλγησάν τε καὶ καταδραμόντες ξυνάπτουσιν ἐπ᾽ αὐτῷ μάχην καρτερὰν πρὸς τῷ γηλόφῳ. ἤδη γὰρ καὶ Ἀλέξανδρος ἔχων τοὺς ἀπὸ τῶν ἵππων καταβεβηκότας πεζοὺς πρὸς τῷ γηλόφῳ ἦν. καὶ οὗτοι ἐπιγενόμενοι μόγις ἐξέωσαν τοὺς Ἰνδοὺς ἐς τὰ ὄρη καὶ τοῦ νεκροῦ ἐκράτησαν. |
[4.24.3] Όταν ο Πτολεμαίος, ο γιος του Λάγου, παρατήρησε ότι ο ίδιος ο αρχηγός των Ινδών της περιοχής αυτής ήταν πλέον κοντά σε κάποιο λόφο και ότι είχε μαζί του μερικούς μόνο υπασπιστές του, άρχισε παρ᾽ όλα αυτά να τον καταδιώκει έφιππος, αν και είχε πολύ λιγότερους άνδρες. Επειδή όμως ο λόφος ήταν ανηφορικός και δεν μπορούσε να ανέβει το άλογό του, το άφησε εκεί και το παρέδωσε σε κάποιον από τους υπασπιστές του να το οδηγεί και ο ίδιος ακολούθησε πεζός, όπως ήταν, τον Ινδό. [4.24.4] Όταν είδε ο Ινδός να τον πλησιάζει ο Πτολεμαίος, έκανε και αυτός μεταβολή και οι υπασπιστές μαζί του. Ο Ινδός με το μακρύ δόρυ του χτύπησε τον Πτολεμαίο από κοντά στο στήθος και ο θώρακας συγκράτησε το χτύπημα. Ο Πτολεμαίος όμως χτυπώντας πέρα-πέρα τον μηρό του Ινδού, τον έριξε στο έδαφος και του αφαίρεσε τα όπλα. [4.24.5] Όταν οι βάρβαροι που ήταν μαζί του είδαν πεσμένο στο έδαφος τον αρχηγό τους, δεν παρέμειναν άλλο στη θέση τους, ενώ οι βάρβαροι που ήταν στα βουνά βλέποντας ότι οι εχθροί έσερναν το πτώμα του υπάρχου τους λυπήθηκαν πολύ και τρέχοντας προς τα κάτω συνήψαν πεισματώδη μάχη κοντά στο λόφο για να το πάρουν. Γιατί και ο Αλέξανδρος ήταν πλέον κοντά στο λόφο έχοντας μαζί του τους πεζούς που είχαν κατεβεί από τα άλογά τους. Όταν έφθασαν και αυτοί, απώθησαν με δυσκολία τους Ινδούς προς τα βουνά και έγιναν κύριοι του νεκρού. |