ΧΟΡ. Πάντα τους έρημους η χώρα μας ετούτη
330ναν τους συντρέχει με το δίκιο επιθυμάει.
Υπόφερεν άμετρους πόνους για τους φίλους
και τώρα βλέπω νέον κίνδυνο σιμά μας.
ΔΗΜ. Καλά μίλησες, γέροντα· και θαρρώ πως τέτοια
θα γίνουν τα παιδιά: τη χάρη θα θυμούνται.
Τώρα εγώ σύναξη των πολιτών θα κάμω
και θα κοιτάξω να δεχτώ των Μυκηναίων
το στράτεμα με δύναμη πολλήν, και πρώτα
σκοπούς θα στείλω, μήπως ξαφνικά μας πέσουν·
γιατί ᾽ναι γρήγορος δρομέας ο κάθε Αργίτης·
340τους μάντεις έπειτα θα μάσω να θυσιάσουν,
και αφήνοντας συ τον βωμό πήγαινε μέσα
με τα παιδιά κι είναι τους ποιοι, κι αν εγώ λείπω,
που θα φροντίσουνε για σένα. Λοιπόν, σύρε!
ΙΟΛ. Δεν παρατάμε τον βωμό και θα ευχηθούμε
ικέτες μένοντας η πόλη να ευτυχήσει·
κι όταν καλά απ᾽ τον κίνδυνον αυτόν γλιτώσει,
θα μπούμε στο παλάτι. Κι έχουμε βοηθούς μας
όχι κατώτερους θεούς απ᾽ τους Αργίτες·
του Δία η γυναίκα προστατεύει τους, η Ήρα,
350κι εμάς πάλ᾽ η Αθηνά· και λέω πως για καλό μας
εμείς καλύτερους θεούς έχουμε τύχει·
γιατί δεν δέχεται να νικηθεί η Παλλάδα.