ΓΕΩ. Ώω! Τί ξένους αντικρίζω μπρος στην πόρτα;
Για ποιάν αιτία εδώ στ᾽ αγροτικό μου
σπίτι έχουν έρθει; Εμένα θέλουν τάχα;
Όμως ντροπή ᾽ναι βέβαια μια γυναίκα
να στέκει κουβεντιάζοντας με νέους.
ΗΛΕ. Μη βάζεις υποψίες για με, καλέ μου.
Τί λέγαμε θα μάθεις· τούτοι οι ξένοι
έρχονται απ᾽ τον Ορέστη και μου φέρνουν
μηνύματα δικά του. Κι εσείς, ξένοι, δείξτε
συμπάθεια για τα λόγια που είπε τώρα.
ΓΕΩ. Λοιπόν τί λένε; Ζει, βλέπει τον ήλιο;
350ΗΛΕ. Ζει καθώς λεν και τους πιστεύω.
ΓΕΩ. Τα πάθη σου θυμάται, τον γονιό σου;
ΗΛΕ. Το ελπίζω· μα είναι αδύναμος ο εξόριστος.
ΓΕΩ. Και ποιό μαντάτο φέρνουν του Ορέστη;
ΗΛΕ. Τους έστειλε να δουν τις συμφορές μου.
ΓΕΩ. Άλλες τις ιστορείς κι άλλες τις βλέπουν;
ΗΛΕ. Τα ξέρουν όλα και κρυφό κανένα.
ΓΕΩ. Δεν έπρεπε λοιπόν να ᾽χουν ανοίξει
γι᾽ αυτούς οι πόρτες; Εμπρός, κοπιάστε μέσα·
αξίζει εγώ για τα ωραία σας λόγια
να σας φιλέψω μ᾽ όσα καλά βρίσκονται
στο σπιτικό μου. Ε, σκλάβοι εσείς, γιά φέρτε
360μέσα τα πράγματά τους. Μη μου αρνηθείτε·
καλόδεχτοί ᾽στε, αφού ήρθατε από φίλο.
Γιατί κι αν εγεννήθηκα στη φτώχεια,
δεν θα φανώ μικρόψυχος καθόλου.