ΕΠΙΝΙΚΟΣ V

ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΩΝΑ,

ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΕΣ, ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ

Καλότυχε [στρ. α]
των αλογοστροβίλιστων Συρακουσίων στρατάρχη,
όσο κανείς στον κόσμο τώρα,
σωστά θα νιώθεις ένα δώρο
γλυκιάς χαράς, δώρο Μουσών
μενεξεδοστεφάνωτων· λύσε απαλά απ᾽ τις έγνοιες
τη σκέψη σου, που ορθό φυλάει το δίκιο,
και γύρνα κατά δω το νου·
φίλος σου ξένος, δουλευτής
10της Ουρανίας της χρυσομαν-
τιλούσας —κι οι βαθύζωνες
οι Χάριτες τον βοήθησαν— ύμνο ύφανε· τον στέλνει
απ᾽ το νησί του το ιερό στην ξακουστή σας πόλη,
και με λαλιά, απ᾽ τα στήθια του χυμένη, λαχταρά
τον Ιέρωνα να υμνήσει.

Κατάβαθα [αντ. α]
στον ουρανό, με καστανές γοργές ο αητός φτερούγες
χιμά, του Δία μαντατοφόρος, του Δία με την πλατιά εξουσία,
του αφέντη της βροντής· χιμά
20μ᾽ εμπιστοσύνη στην τρανή του δύναμη· τα λάλα
τότε πουλιά ζαρώνουν απ᾽ το φόβο·
δεν του είναι μπόδιο της πλατιάς
στεριάς ψηλές βουνοκορφές
κι ούτε της αγαλήνευτης
θάλασσας τ᾽ άγρια κύματα·
μέσα στο ακαταμέτρητο ο αητός το χάος ορμάει,
του κεφαλιού και του λαιμού τα πούπουλα ανεμίζουν
με του Ζέφυρου τις πνοές, κι όπου φανεί, απ᾽ τη γη
30τον ξεχωρίζουν όλοι.

Και μπροστά σ᾽ εμένα τώρα δώθε κείθε, [επωδ. α]
μύριοι δρόμοι είν᾽ ανοιχτοί, του Δεινομένη
γιοι αφεντάνθρωποι, να υμνώ
την αντρεία σας, που είναι σκέπη της η Νίκη
η σκοτεινοπλεξουδάτη,
μα και ο Άρης ο χαλκόστερνος· κι ο θεός
πάντ᾽ ακούραστα ας χαρίζει τ᾽ αγαθά του.
Το Φερένικο, ξανθό και θυελλοδρόμο,
να νικά η Αυγή τον είδε η χρυσοχέρα
40στον πλατύ κοντά Αλφειό, και στην Πυθώ,
γη αγιασμένη.