Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ

Νεκρικοὶ Διάλογοι (6.4-6.6)


ΑΙΑΚΟΣ
[6.4] Οὗτος δὲ Σόλων ὁ Ἐξηκεστίδου καὶ Θαλῆς ἐκεῖνος καὶ παρ᾽ αὐτοὺς Πιττακὸς καὶ οἱ ἄλλοι· ἑπτὰ δὲ πάντες εἰσὶν ὡς ὁρᾷς.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ἄλυποι, ὦ Αἰακέ, οὗτοι μόνοι καὶ φαιδροὶ τῶν ἄλλων· ὁ δὲ σποδοῦ ἀνάπλεως καθάπερ ἐγκρυφίας ἄρτος, ὁ ταῖς φλυκταίναις ἐξηνθηκώς, τίς ἐστιν;
ΑΙΑΚΟΣ
Ἐμπεδοκλῆς, ὦ Μένιππε, ἡμίεφθος ἀπὸ τῆς Αἴτνης παρών.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ὦ χαλκόπου βέλτιστε, τί παθὼν σεαυτὸν εἰς τοὺς κρατῆρας ἐνέβαλες;
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ
Μελαγχολία τις, ὦ Μένιππε.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Οὐ μὰ Δί᾽ ἀλλὰ κενοδοξία καὶ τῦφος καὶ πολλὴ κόρυζα, ταῦτά σε ἀπηνθράκωσεν αὐταῖς κρηπῖσιν οὐκ ἀνάξιον ὄντα· πλὴν οὐδέν σε ὤνησεν τὸ σόφισμα· ἐφωράθης γὰρ τεθνεώς. ὁ Σωκράτης δέ, ὦ Αἰακέ, ποῦ ποτε ἄρα ἐστίν;
ΑΙΑΚΟΣ
Μετὰ Νέστορος καὶ Παλαμήδους ἐκεῖνος ληρεῖ τὰ πολλά.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ὅμως ἐβουλόμην ἰδεῖν αὐτόν, εἴ που ἐνθάδε ἐστίν.
ΑΙΑΚΟΣ
Ὁρᾷς τὸν φαλακρόν;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ἅπαντες φαλακροί εἰσιν· ὥστε πάντων ἂν εἴη τοῦτο τὸ γνώρισμα.
ΑΙΑΚΟΣ
Τὸν σιμὸν λέγω.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Καὶ τοῦτο ὅμοιον· σιμοὶ γὰρ ἅπαντες.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[6.5] Ἐμὲ ζητεῖς, ὦ Μένιππε;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Καὶ μάλα, ὦ Σώκρατες.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Τί τὰ ἐν Ἀθήναις;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Πολλοὶ τῶν νέων φιλοσοφεῖν λέγουσι, καὶ τά γε σχήματα αὐτὰ καὶ τὰ βαδίσματα εἰ θεάσαιτό τις, ἄκροι φιλόσοφοι.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Μάλα πολλοὺς ἑώρακα.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ἀλλὰ ἑώρακας, οἶμαι, οἷος ἧκε παρὰ σοὶ Ἀρίστιππος ἢ Πλάτων αὐτός, ὁ μὲν ἀποπνέων μύρον, ὁ δὲ τοὺς ἐν Σικελίᾳ τυράννους θεραπεύειν ἐκμαθών.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Περὶ ἐμοῦ δὲ τί φρονοῦσιν;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Εὐδαίμων, ὦ Σώκρατες, ἄνθρωπος εἶ τά γε τοιαῦτα. πάντες γοῦν σε θαυμάσιον οἴονται ἄνδρα γεγενῆσθαι καὶ πάντα ἐγνωκέναι καὶ ταῦτα —οἶμαι γὰρ τἀληθῆ λέγειν— οὐδὲν εἰδότα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Καὶ αὐτὸς ἔφασκον ταῦτα πρὸς αὐτούς, οἱ δὲ εἰρωνείαν τὸ πρᾶγμα ᾤοντο εἶναι.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
[6.6] Τίνες δέ εἰσιν οὗτοι οἱ περὶ σέ;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Χαρμίδης, ὦ Μένιππε, καὶ Φαῖδρος καὶ ὁ τοῦ Κλεινίου.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Εὖ γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι κἀνταῦθα μέτει τὴν σεαυτοῦ τέχνην καὶ οὐκ ὀλιγωρεῖς τῶν καλῶν.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Τί γὰρ ἂν ἥδιον ἄλλο πράττοιμι; ἀλλὰ πλησίον ἡμῶν κατάκεισο, εἰ δοκεῖ.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Μὰ Δί᾽, ἐπεὶ παρὰ τὸν Κροῖσον καὶ τὸν Σαρδανάπαλλον ἄπειμι πλησίον οἰκήσων αὐτῶν·
ἔοικα γοῦν οὐκ ὀλίγα γελάσεσθαι οἰμωζόντων ἀκούων.
ΑΙΑΚΟΣ
Κἀγὼ ἤδη ἄπειμι, μὴ καί τις ἡμᾶς νεκρὸς λάθῃ διαφυγών. τὰ πολλὰ δ᾽ εἰσαῦθις ὄψει, ὦ Μένιππε.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ἄπιθι· καὶ ταυτὶ γὰρ ἱκανά, ὦ Αἰακέ.


ΑΙΑΚΟΣ
[6.4] Κι αυτός είναι ο Σόλωνας, ο γιος του Εξηκεστίδη, κι εκείνος ο Θαλής, και κοντά τους ο Πιττακός και οι άλλοι. Είναι επτά όλοι κι όλοι, όπως βλέπεις.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Απ᾽ όλους μόνο αυτοί, Αιακέ, είναι ανέγγιχτοι απ᾽ τη λύπη και χαρούμενοι. Κι αυτός ο γεμάτος στάχτες, σαν ψωμί ψημένο στη χόβολη, αυτός που έχει γεμίσει φουσκάλες, ποιός είναι;
ΑΙΑΚΟΣ
Ο Εμπεδοκλής, Μένιππε, που ήρθε εδώ από την Αίτνα μισοψημένος.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Αξιότιμε χαλκοπόδαρε, τί έπαθες και ρίχτηκες μέσα στους κρατήρες;
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ
Μια κατάθλιψη, Μένιππε.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Όχι βέβαια, μά τον Δία, αλλά ματαιοδοξία και έπαρση και πολλή ανοησία, αυτά σε καρβούνιασαν μαζί με τις αρβύλες σου, κι όχι πως δεν το άξιζες. Ωστόσο το τέχνασμά σου δεν σε ωφέλησε καθόλου: αποκαλύφτηκε πως είσαι πεθαμένος. Κι ο Σωκράτης, Αιακέ μου, πού να είναι άραγε;
ΑΙΑΚΟΣ
Τις περισσότερες φορές εκείνος φλυαρεί μαζί με τον Νέστορα και με τον Παλαμήδη.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Θα ήθελα όμως να τον δω, αν είναι κάπου εδωπέρα.
ΑΙΑΚΟΣ
Βλέπεις εκείνον τον φαλακρό;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Μα όλοι είναι φαλακροί· συνεπώς αυτό θα ήταν γνώρισμα όλων.
ΑΙΑΚΟΣ
Εννοώ αυτόν με την πλακουτσωτή μύτη.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Κι αυτό είναι όμοιο, μια και όλοι έχουν πλακουτσωτή μύτη.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[6.5] Εμένα αναζητάς, Μένιππε;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Και βέβαια, Σωκράτη.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Πώς πάνε τα πράγματα στην Αθήνα;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Πολλοί από τους νέους λένε πως φιλοσοφούν, κι αν κανείς παρατηρήσει απλώς την εμφάνισή τους και το βάδισμά τους, είναι τέλειοι φιλόσοφοι.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Έχω δει πάρα πολλούς τέτοιους.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Αλλά έχεις δει, φαντάζομαι, τί λογής κατέφτασε κοντά σου ο Αρίστιππος ή και ο ίδιος ο Πλάτωνας, ο ένας μοσχοβολώντας αρώματα κι ο άλλος έχοντας μάθει να υπηρετεί τους τυράννους στη Σικελία.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Και για μένα τί γνώμη έχουνε;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος, Σωκράτη, ως προς αυτό τουλάχιστον. Όλοι σε θεωρούν πως υπήρξες αξιοθαύμαστος άνθρωπος και πως ήξερες τα πάντα, και μάλιστα ενώ —νομίζω πως λέω την αλήθεια— δεν ήξερες τίποτε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Κι εγώ ο ίδιος τούς τα έλεγα αυτά, αλλά αυτοί νόμιζαν πως η στάση μου αποτελούσε προσποίηση.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
[6.6] Και ποιοί είναι αυτοί που βρίσκονται τριγύρω σου;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ο Χαρμίδης, Μένιππε, και ο Φαίδρος και ο γιος του Κλεινία.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Μπράβο, Σωκράτη, που κι εδώ εξασκείς την τέχνη σου και δεν αδιαφορείς για τους όμορφους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Και τί άλλο πιο ευχάριστο θα μπορούσα να κάνω; Αν λοιπόν συμφωνείς, ξάπλωσε κι εσύ εδώ κοντά μας.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Όχι, μά τον Δία, επειδή θα πάω στον Κροίσο και στον Σαρδανάπαλο, για να εγκατασταθώ κοντά τους. Μου φαίνεται πως θα γελάσω όχι λίγο ακούγοντάς τους να θρηνούνε.
ΑΙΑΚΟΣ
Κι εγώ τώρα πια θα φύγω, μήπως και ξεφύγει από την προσοχή μας κανένας νεκρός και δραπετεύσει. Τα περισσότερα θα τα δεις αργότερα, Μένιππε.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Πήγαινε στο καλό. Κι αυτά εδώ ήταν αρκετά, Αιακέ μου.