Οι φρόνιμοι θα νιώσουνε τα λόγια μου· άχραντα είναι
τα ουράνια βάθη· το νερό του πέλαου δε σαπίζει·
και το χρυσάφι· τί εύφρανση!
Στον άνθρωπο όμως βολετό δεν είναι να ξεφύγει
τα γερατειά, και τον ανθό να ξαναβρεί της νιότης·
90και μοναχά της αρετής ποτέ δε σβήνει η λάμψη
μαζί με το θνητό κορμί· τροφή τής δίνει η Μούσα.
Του πλούτου εσύ τα πιο λαμπρά στον κόσμο έδειξες άνθη,
Ιέρωνα. Η σιωπή δεν πάει
για έναν που καλά έχει πράξει.
Και, μαζί με τη λαμπρή
στέρεη δόξα σου, θα λένε
και για τ᾽ αηδονιού τη χάρη
του μελίγλωσσου, που η Τζια το ᾽χει γεννήσει.