ΧΟ. Αν η τρέλα του έχει κοπάσει, τότε νιώθω κι εγώ
μεγάλη ανακούφιση· αφού το κακό που έχει φύγει,
λίγο πια λογαριάζεται.
ΤΕ. Τί ωστόσο απ᾽ τα δυο, αν ήταν στο χέρι σου, θα είχες
διαλέξει; να νιώθεις φιλήδονος, αφήνοντας λυπημένους
τους φίλους; ή συμπάσχοντας κι εσύ να υποφέρεις;
ΧΟ. Διπλό, κυρά μου, το κακό, γίνεται πιο μεγάλο.
ΤΕ. Γι᾽ αυτό κι εμείς τώρα διπλά υποφέρουμε,
που το κακό υποχώρησε.
270ΧΟ. Τί πάει να πει ο λόγος σου; δεν έπιασα το νόημα.
ΤΕ. Αυτός ο δύστυχος, όσο η παραφορά κρατούσε,
ο ίδιος ηδονίζονταν με το κακό που τον παγίδεψε,
ενώ σ᾽ εμάς, που το μυαλό μας είναι καθαρό,
θλίψη βαριά μάς προξενούσε.
Τώρα ωστόσο που η παραφορά του πέρασε,
εκείνος έχει βυθιστεί σε λύπη ασήκωτη,
αλλά κι ο πόνος ο δικός μας δεν λέει να λιγοστέψει.
Δεν έγινε έτσι το κακό από απλό διπλό;
ΧΟ. Είμαι της ίδιας γνώμης, με συνεπαίρνει ακόμη
ο φόβος μήπως έπεσε στο κεφάλι του πλήγμα
θεήλατο. Αλλιώς πώς εξηγείται που δεν αισθάνεται
280κάποια αλάφρωση, μόλο που πέρασε η αρρώστια;
ΤΕ. Πώς έγινε αυτό που έγινε, θα πρέπει να το μάθεις
ΧΟ. Πες το από την αρχή, πώς τον εδάμασε η συμφορά,
φανέρωσέ το και σ᾽ εμάς που συμπονούμε.
|
