Και μόλις το είδε η Ερινύα με το οξύ της βλέμμα, [στρ. γ]
εξόντωσε με αλληλοσκοτωμό το πολεμόχαρο γένος·
όμως απέμεινε ο Θέρσανδρος
ύστερ᾽ απ᾽ τον χαμό του Πολυνείκη και στους αγώνες των παλικαριών
τιμήθηκε και στου πολέμου τις μάχες,
45και το βλαστάρι τούτο στήριξε τον οίκο των Αδραστιδών·
μια κι από κείνου φύτρωσε τη ρίζα,
αξίζουν στου Αινησίδαμου τον γόνο
της λύρας και των τραγουδιών τα εγκώμια.

Στην Ολυμπία μονάχος του [αντ. γ]
κέρδισε το γέρας, και στην Πυθώ και στον Ισθμό,
με σύντροφο τον αδελφό,
50οι Χάριτες εχάρισαν και στους δυο τον στέφανο
για το τέθριππο που δώδεκα γύρους
έτρεξε. Κι όταν η τύχη στεφανώνει
όποιον πασχίζει στον αγώνα, την κάθε στεναχώρια αφανίζει.
Ο πλούτος στολισμένος με αρετές
τη μια ευκαιρία δίνει και την άλλη,
τις μύχιες εξάπτοντας φιλοδοξίες που βγαίνουν στο κυνήγι,

55σαν άστρο πάμφωτο, σαν την πιο αληθινή [επωδ. γ]
λάμψη για τον άνθρωπο. Κι αν εκείνος που τον πλούτο έχει
ξέρει ποιο μέλλον τον προσμένει
και πως, όταν ο θάνατος
το ανήμπορό του πνεύμα πάρει,
αυτό ευθύς την αμοιβή του θα ᾽χει, γιατί το κάθε ανόσιο,
που πράχτηκε στου Δία την εξουσία, κάτω απ᾽ τη γη κάποιος το κρίνει
60εκδίδοντας απόφαση μ᾽ αδήριτη ανάγκη.