[3.14.4] Πραγματικά στο μέρος αυτό η φυγή των Περσών ήταν γενική, ενώ οι Μακεδόνες τους ακολουθούσαν από κοντά και σκότωναν όσους υποχωρούσαν. Ο Σιμμίας όμως με τους δικούς του και το τάγμα του δεν κατόρθωσαν πια να εξορμήσουν μαζί με τον Αλέξανδρο και να πάρουν μέρος στην καταδίωξη, αλλά σταμάτησαν τη φάλαγγά τους εκεί όπου βρίσκονταν και αγωνίζονταν, γιατί διαδόθηκε ότι πιεζόταν το αριστερό των Μακεδόνων. [3.14.5] Επειδή στο σημείο αυτό σχηματίστηκε ρήγμα στη μακεδονική παράταξη, μερικοί από τους Ινδούς και τους Πέρσες ιππείς πέρασαν ορμητικά μέσα από αυτό προς τα μεταγωγικά των Μακεδόνων. Στο μέρος αυτό έγινε πεισματώδης μάχη. Γιατί και οι Πέρσες επιχειρούσαν τολμηρές επιθέσεις κατά των Μακεδόνων, από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν άοπλοι και δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα διασπούσε κανείς τη διπλή φάλαγγά τους για να τους επιτεθεί, και οι βάρβαροι αιχμάλωτοι, μόλις εισόρμησαν οι Πέρσες, επιτέθηκαν και αυτοί στη διάρκεια της μάχης εναντίον των Μακεδόνων. [3.14.6] Οι αρχηγοί όμως του στρατού που είχε παραταχθεί πίσω από την πρώτη γραμμή, μόλις αντιλήφθηκαν τί γινόταν, έκαμαν αμέσως μεταβολή και, όπως ακριβώς είχαν διαταχθεί, επέπεσαν στα νώτα των Περσών και σκότωσαν επί τόπου πολλούς από αυτούς, που ήταν συνωστισμένοι γύρω από τα μεταγωγικά, ενώ μερικοί άλλοι έκαμαν στροφή και διέφυγαν. Οι Πέρσες της δεξιάς πτέρυγας, που δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί τη φυγή του Δαρείου, κινήθηκαν με το ιππικό τους γύρω από την αριστερή πτέρυγα του Αλεξάνδρου και επιτέθηκαν από τα πλάγια στους άνδρες του Παρμενίωνα.
[3.15.1] Στο μεταξύ, επειδή στην αρχή βάλλονταν οι Μακεδόνες και από τις δυο μεριές, έστειλε ο Παρμενίων αγγελιαφόρο του στον Αλέξανδρο, για να του αναγγείλει γρήγορα ότι οι άνδρες του βρίσκονται σε απόγνωση και ότι χρειάζεται βοήθεια. Όταν το πληροφορήθηκε ο Αλέξανδρος, σταμάτησε αμέσως την καταδίωξη και γυρνώντας πίσω με το ιππικό των εταίρων όρμησε γρήγορα κατά της δεξιάς πτέρυγας των βαρβάρων. Πρώτους προσέβαλε τους ιππείς του εχθρού που υποχωρούσαν, δηλαδή τους Παρθυαίους, μερικούς Ινδούς και τους Πέρσες, που ήταν οι πιο πολλοί και οι πιο δυνατοί. [3.15.2] Η ιππομαχία αυτή ήταν και η πιο πεισματώδης από όσες έγιναν σε όλη τη μάχη. Γιατί οι βάρβαροι, συνταγμένοι σε σχηματισμό βάθους με τη μια ίλη τους πίσω από την άλλη, γύριζαν συνεχώς πίσω και συγκρούονταν κατά πρόσωπο με τους άνδρες του Αλεξάνδρου· δεν έριχναν πια ακόντια ούτε εφάρμοζαν τις περιστροφικές κινήσεις του ιππικού, όπως στις ιππομαχίες, αλλά βιαστικοί να διαφύγουν ο καθένας μόνος του σαν να ήταν αυτή η μοναδική σωτηρία τους, συνέχιζαν αλύπητα να σφάζουν και να σφάζονται, γιατί δεν αγωνίζονταν πια για ξένη νίκη, αλλά για τη δική τους σωτηρία. Σκοτώθηκαν εδώ εξήντα περίπου εταίροι του Αλεξάνδρου και τραυματίστηκε ο ίδιος ο Ηφαιστίων καθώς και ο Κοίνος και ο Μενίδας· παρ᾽ όλα αυτά τους νίκησε και αυτούς ο Αλέξανδρος.
[3.15.3] Και όσοι Πέρσες πέρασαν μέσα από τον στρατό του Αλεξάνδρου έφευγαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ενώ ο Αλέξανδρος κόντευε πια να συγκρουστεί με τη δεξιά πτέρυγα του εχθρού. Στο μεταξύ και οι Θεσσαλοί ιππείς αγωνίστηκαν γενναία και δεν φάνηκαν καθόλου κατώτεροι από τον Αλέξανδρο στη μάχη. Είχαν ήδη αρχίσει οι βάρβαροι να φεύγουν, όταν ο Αλέξανδρος συγκρούστηκε με αυτούς, ώστε ο βασιλιάς απομακρύνθηκε από εκεί και όρμησε και πάλι στην καταδίωξη του Δαρείου και τον καταδίωξε όσο έφεγγε· [3.15.4] ακολουθούσαν οι στρατιώτες του Παρμενίωνα, καταδιώκοντας τους Πέρσες που ήταν απέναντί τους. Ο Αλέξανδρος όμως, αφού πέρασε τον ποταμό Λύκο, στρατοπέδευσε εκεί, για να ξεκουράσει λίγο τους άνδρες και τα άλογα. Ο Παρμενίων κυρίευσε το στρατόπεδο των βαρβάρων, τα μεταγωγικά, τους ελέφαντες και τις καμήλες τους.