[29] Γνωρίζω επίσης ότι θα χρησιμοποιήσει πολύ και το εξής επιχείρημα: «Μη με παραδώσετε στον Δημοσθένη· μη με καταστρέψετε εξαιτίας του Δημοσθένη. Θα με σκοτώσετε, επειδή του κήρυξα τον πόλεμο;» Είμαι βέβαιος ότι θα πει πολλές φορές τέτοια λόγια, με την πρόθεση να δημιουργήσει με αυτά κάποια προκατάληψη εναντίον μου. [30] Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή, ούτε κατά προσέγγιση. Γιατί κανέναν ένοχο δεν παραδίνετε στον κατήγορό του· ούτε όταν αδικηθεί κάποιος, επιβάλλετε την ποινή όπως σας υποδεικνύει κάθε φορά το θύμα, αλλά αντίθετα θεσπίσατε τους νόμους πριν από τα αδικήματα, χωρίς να είναι γνωστοί ούτε εκείνοι που θα αδικήσουν ούτε εκείνοι που θα αδικηθούν. Ποιό είναι το έργο των νόμων αυτών; Εξασφαλίζουν σε όλους τους πολίτες τη δυνατότητα να λάβουν με αυτούς ικανοποίηση, αν αδικηθούν. Όταν λοιπόν τιμωρείτε κάποιον παραβάτη των νόμων, δεν τον παραδίνετε στους κατηγόρους του, αλλά ενισχύετε για το συμφέρον σας τους νόμους. [31] Σε επιχείρημα όμως όπως «ο Δημοσθένης έχει προσβληθεί», υπάρχει απάντηση δίκαιη, αμερόληπτη, που συμφέρει όλους γενικά. Η βιαιότητά του δεν ξεσπούσε μόνο εναντίον μου, ως του ανθρώπου Δημοσθένη κατά την ημέρα αυτή, αλλά εναντίον του χορηγού σας· πόση σημασία έχει όμως αυτό, θα μπορούσατε να το καταλάβετε από τα εξής: [32] γνωρίζετε ασφαλώς ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους θεσμοθέτες δεν έχει το όνομα θεσμοθέτης, αλλά καθένας το δικό του. Αν λοιπόν προσβάλει ή κακολογήσει έναν από αυτούς ως ιδιώτη, θα καταγγελθεί δημοσία για προσβολή ή θα υποβληθεί εναντίον του αγωγή για δυσφήμιση, ενώ, αν τον προσβάλει ως θεσμοθέτη, θα στερηθεί για πάντα τα πολιτικά του δικαιώματα. Γιατί; Γιατί με την πράξη αυτή προσβάλλει συγχρόνως τους νόμους, το στεφάνι, που είναι ένδειξη δημόσιου λειτουργήματος, και αυτό το όνομα της πόλεως, επειδή η λέξη θεσμοθέτης δεν είναι όνομα κανενός ιδιώτη, αλλά ανήκει στην πόλη. [33] Το ίδιο ισχύει και για τον άρχοντα: αν κάποιος τον κτυπήσει ή τον εξυβρίσει ενώ φοράει το στεφάνι του αξιώματός του, στερείται τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ αν τον προσβάλει στην ιδιωτική του ζωή, είναι υπόδικος για αδίκημα εναντίον ιδιώτη. Και αυτό δεν ισχύει μόνο γι᾽ αυτούς, αλλά για όλους στους οποίους η πόλη θα χορηγούσε προστασία ή θα έδινε το δικαίωμα να φορούν στεφάνια ή θα παραχωρούσε οποιαδήποτε άλλη τιμή. Έτσι λοιπόν και εμένα, αν σε κάποιες άλλες ημέρες ο Μειδίας με είχε αδικήσει ως ιδιώτη, έπρεπε να μου δώσει προσωπική ικανοποίηση· [34] αν όμως φανεί ότι με όλα του τα αδικήματα προσέβαλε τον χορηγό σας στις ιερές ημέρες της εορτής, του αξίζει η δημόσια οργή και τιμωρία· γιατί μαζί με τον Δημοσθένη δέχθηκε προσβολές και ο χορηγός —αυτό όμως είναι θέμα που αφορά την πόλη— και το γεγονός συνέβη στις ημέρες εκείνες που απαγορεύουν οι νόμοι. Πρέπει, όταν θεσπίζετε τους νόμους, να εξετάζετε τη σημασία τους, ενώ όταν τους θεσπίσετε, να τους διαφυλάσσετε και να τους εφαρμόζετε· αυτό απαιτεί ο σεβασμός προς τον όρκο σας και η δικαιοσύνη. [35] Είχατε παλαιότερα νόμους για τις ζημιές, για την κακοποίηση, για τη βίαιη προσβολή. Ο τελευταίος αυτός νόμος δεν θα χρειαζόταν, αν οι άλλοι ήταν αρκετοί για την τιμωρία όσων αδικούν με αυτό τον τρόπο στη διάρκεια των Διονυσίων. Αλλά δεν επαρκούσαν· απόδειξη είναι το γεγονός ότι θεσπίσατε ιερό νόμο για την προστασία της εορτής του θεού και την τήρηση των ημερών της εορτής. Αν λοιπόν κάποιος κρίνεται ένοχος και σύμφωνα με εκείνους τους προϋπάρχοντες και τον μεταγενέστερο αυτόν και όλους τους υπόλοιπους νόμους, ο άνθρωπος αυτός δεν θα τιμωρηθεί γι᾽ αυτό ή δίκαια θα του επιβληθεί μεγαλύτερη ποινή; Νομίζω ότι θα τιμωρηθεί με μεγαλύτερη ποινή.