(Με δυνατή φωνή, προς τη δεξιά και αριστερή πάροδο, καλεί σε βοήθεια:) Άντρες του ιππικού, βοήθεια! Ήρθε η ώρα! Ίλαρχοί μας, εσύ Σίμωνα, κι εσύ Παναίτιε, προελάστε στο δεξιό κέρας. (Στον Αλλαντοπώλη:) Τα παλικάρια φτάνουν. Κράτα τη θέση σου, γύρνα πίσω, με μέτωπο προς τον εχθρό. Κατάφτασαν, δυο βήματα απέχουν, δεν βλέπεις μπροστά σου τον κουρνιαχτό που σήκωσαν; Άιντε, κράτα τη θέση σου και πέσε πάνω του και κάν᾽ τον να το βάλει στα πόδια.

ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΕΩΝ
ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ (Απευθύνεται προς τον Αλλαντοπώλη:)
Δώσ᾽ του, δώσ᾽ του ξύλο το χαμένο κορμί, τον τρομοκράτη του ιππικού, τον τελώνη, τον φαταούλα, τη Χάρυβδη της κλεψιάς, το χαμένο κορμί και το χαμένο κορμί· λέω τη φράση αυτή ξανά και ξανά, [250] μια και τούτος ήταν κάθε μέρα ξανά και ξανά χαμένο κορμί.
Απάνω του, δώσ᾽ του ξύλο, κυνήγα, ταρακούνα τον, άλλαξ᾽ του τον αδόξαστο, δώσ᾽ του φτύσιμο όπως κι εμείς, πέσε πάνω του χουγιάζοντάς τον. Και τα μάτια σου τέσσερα μη σου ξεφύγει· γιατί ξέρει τους δρόμους απ᾽ όπου ξέφυγε ο στουπιοπουλητής Ευκράτης και γλίτωσε στα πίτουρα του αλευρόμυλού του.
ΠΑΦ. (Προς τους θεατές). Γεροντάκια μου, δικαστές της Ηλιαίας, που μας αδερφώνει η κονομισιά του τριώβολου, που για να σας χορτάσω ψωμί ξελαρυγγίζομαι δίκια ή άδικα, βοήθεια, βοήθεια! με ξυλοκοπούν συνωμότες.
ΚΟΡ. Δίκαια όμως — αφού περιδρόμιαζες όσα είναι να μοιραστούν σ᾽ όλους πριν βγει η μερίδα σου και ζουλάς σα σύκα τους διαχειριστές, ψάχνοντας [260] ποιός ανάμεσά τους είναι άγουρος ή ώριμος ή θέλει ακόμα για να ωριμάσει. Και κοιτάς ποιοί πολίτες είναι πρόβατα, πλούσιοι, άπραγοι και τρέμουν τα μπλεξίματα. Κι αν δεις πως κάποιος τους είναι νοικοκύρης και χαζοπούλι, τον κατεβάζεις με το ζόρι απ᾽ τη Χερσόνησο, του κάνεις λαβή στη μέση, του βάζεις τρικλοποδιά, κι ύστερα, αφού του στραμπουλίξεις τον ώμο, τον καβαλίκεψες.
ΠΑΦ. Κι εσείς μου ρίχνεστε; Την ώρα που εγώ, λεβέντες μου, τρώω ξύλο για σας, επειδή είχα σκοπό να προτείνω ότι οφείλουμε να στήσουμε ηρώο για σας στην Ακρόπολη, να τιμηθεί η αντρεία σας!
ΧΟΡ. Βρε τον μαλαγάνα, βρε τον κωλοπετσωμένο! Γιά δες πώς πάει να μας τουμπάρει! [270] Μας δουλεύει σα να ᾽μαστε τίποτε γεροξεκούτηδες.
ΠΑΦ. Πατρίδα και δημοκρατία! σε τί θεριά έπεσα, που με βαρούν στην κοιλιά.
ΠΡ. Δ. Σκούζεις ακόμα, όπως κάθε μέρα αναστατώνεις την πόλη.
ΑΛΛ. Όμως, αν με τη φωνάρα του νικά, μ᾽ αυτήν εδώ (δείχνει τη γροθιά του) θα τσακιστεί. Κι αν σκύψει για να την ξεφύγει, η κουτουλιά του θα βρει το καλάμι μου.
ΠΑΦ. Όμως θα σε κατατροπώσω με τη φωνάρα μου.
ΧΟΡ. Όμως, αν με τις φωνές σου νικήσεις, ζήτω σου! Αλλά, αν σ᾽ αφήσει πίσω στην αδιαντροπιά, δική μας η μελόπιτα!
ΠΑΦ. (Δείχνοντας με το δάχτυλο τον Αλλαντοπώλη, απειλητικά:) Καταγγέλλω τούτον εδώ και καταθέτω ότι κάνει παράνομη εξαγωγή κρεατόσουπας στις τριήρεις των Πελοποννησίων.
ΑΛΛ. [280] Κι εγώ ετούτον ότι μπαίνει σα σίφουνας, μά τον Δία, με άδεια την κοιλιά στο πρυτανείο και σε λίγο βγαίνει τρέχοντας με την κοιλιά ταράτσα.
ΠΡ. Δ. Όπως τα λες είναι, μά τον Δία! βγάζει στους εχθρούς τα προϊόντα που απαγορεύει η πόλη, όλα μαζί: ψωμιά και κρέατα και παστά — καλούδια που ποτέ του δεν τα είδε ο Περικλής!
ΠΑΦ. Θα πεθάνετε κι οι δυο σας, αμέσως, στη στιγμή!
ΑΛΛ. Θα βγάλω αγριοφωνάρα τρεις φορές πιο δυνατή απ᾽ τη δική σου.
ΠΑΦ. Με τα ουρλιαχτά μου θα πνίξω τα ουρλιαχτά σου.
ΑΛΛ. Με το σκούξιμό μου θα πνίξω το σκούξιμό σου.
ΠΑΦ. Αν γίνεις στρατηγός, θα σε συκοφαντήσω.
ΑΛΛ. Θα σε ξυλοκοπήσω, σκύλε, στην πλάτη.
ΠΑΦ. [290] Θα σε ρημάξω με λόγια φουσκωμένα.
ΑΛΛ. Όποιο δρόμο κι αν πάρεις, θα με βρεις μπροστά σου!
ΠΑΦ. Κοίταξέ με στα μάτια με ατάραχο βλέμμα.
ΑΛΛ. Κι εγώ στην αγορά έκανα τις σπουδές μου.
ΠΑΦ. Έτσι και βγάλεις γρι, κομμάτια θα σε κάνω!
ΑΛΛ. Έτσι και βγάλεις κιχ, μες στα σκατά σε θάβω!
ΠΑΦ. Εγώ ᾽μαι κλέφτης και το λέω, εσύ όμως τ᾽ αρνιέσαι.
ΑΛΛ. Το λέω και καυχιέμαι, μά τον Ερμή τον Αγοραίο.
ΠΑΦ. Και παίρνω ψεύτικο όρκο, μπροστά στα μάτια τους.
ΑΛΛ. Αλλουνού κόλπα πας να μας πουλήσεις.
ΠΑΦ. [300] Και θα πάω να σε καρφώσω στους πρυτάνεις ότι, χωρίς να πληρώνεις το νόμιμο παρακράτημα, παίρνεις από τις θυσίες στους θεούς τα ιερά άντερα.