όταν μια μοίρα θεϊκή μάς στέλνει [στρ. β]
ευτυχία ξεχωριστή και στα ψηλά μάς πάει. Ο λόγος
ταιριάζει στις εύθρονες
του Κάδμου κόρες, που έπαθαν πολλά,
και το βαρύ τους πένθος σβήνει
μπρος σε τρανότερα αγαθά.
25Έτσι, η μακροπλέξουδη Σεμέλη, που με του κεραυνού τον βρόντο
είχε πεθάνει, μαζί με τους Ολύμπιους τώρα ζει,
και πάντοτε την αγαπά η Παλλάδα,
ο Δίας ο πατέρας, και ο κισσοφόρος γιος της τη λατρεύει.

Και λεν πως μες στο πέλαγος, [αντ. β]
με τις θαλασσινές τις κόρες του Νηρέα, αθάνατη ζωή
30βρήκε η Ινώ για πάντα.
Αλήθεια, για τους θνητούς είν᾽ άγνωστο
πότε θα ᾽ρθουν το τέλος και η θανή τους,
κι ουδέ κανείς το ξέρει, όταν φανεί του Ήλιου η κόρη, η μέρα,
αν ήσυχη θε να τελειώσει, χωρίς η ευτυχία να ταραχθεί·
γιατί άλλοτε άλλα ρεύματα
από χαρές και πόνους βρίσκουν τους ανθρώπους.

35Έτσι και η Μοίρα, που φυλάει τη θεόσταλτη [επωδ. β]
την ευτυχία σαν πατρική κληρονομιά της γενιάς του,
φέρνει και κάποιο πάθημα
στο γύρισμα του χρόνου·
όπως τότε που ο μοιραίος του Λάιου γιος τον γονιό του
αντάμωσε και τη ζωή τού πήρε, κι έτσι εκπληρώθηκε
40ο χρησμός που δόθηκε από καιρό στην Πυθώ.