ΣΩ. Μα ασφαλώς θέλω να σε ακούσω, όχι όμως [536e] προτού να μου απαντήσεις σε τούτο εδώ. Για ποιό πράγμα από όσα λέει ο Όμηρος μιλάς ωραία; Γιατί βέβαια δεν φαντάζομαι ότι για όλα.
ΙΩΝ. Να το ξέρεις καλά, Σωκράτη, πως δεν υπάρχει ούτε ένα για το οποίο να μη μιλώ ωραία.
ΣΩ. Όχι πάντως και για αυτά που συμβαίνει να τα αγνοείς εσύ αλλά που ο Όμηρος τα αναφέρει.
ΙΩΝ. Και ποιά είναι αυτά που ο Όμηρος τα αναφέρει αλλά που εγώ τα αγνοώ;
[537a] ΣΩ. Μα σε πολλά σημεία δεν λέει ο Όμηρος ένα σωρό πράγματα και για τις διάφορες τέχνες; Λόγου χάρη για την τέχνη του ηνιόχου — άμα θυμηθώ τους στίχους θα σου τους πω.
ΙΩΝ. Θα σου τους πω εγώ· τους θυμάμαι.
ΣΩ. Για πες μου, τότε, τί λέει ο Νέστωρ στο γιο του τον Αντίλοχο, εκεί που του δίνει συμβουλές για την ιπποδρομία στη μνήμη του Πατρόκλου και του λέει να προσέξει στη στροφή.
ΙΩΝ. Και απ᾽ το καλόπλεκτο θρονί στ᾽ αριστερά των ίππων
[537b] να χαμηλώνεις το κορμί και το δεξί πουλάρι
με βοήν κέντα και άφησε λυτά τα χαλινάρια·
εις τον καμπτόν ο αριστερός σου ίππος να κολλήσει,
να φαίνεται πού του καλού τροχού το κεφαλάρι
τον ξάκρισε, και πρόσεχε στον λίθον μη σκουντήσεις
μήπως λαβώσεις τ᾽ άλογα και σπάσεις και τ᾽ αμάξι.
[537c] ΣΩ. Αρκεί. Σ᾽ αυτούς τους στίχους ποιός θα καταλάβαινε καλύτερα αν όσα λέει ο Όμηρος είναι σωστά ή όχι: ένας γιατρός ή ένας ηνίοχος;
ΙΩΝ. Ένας ηνίοχος, φυσικά.
ΣΩ. Επειδή γνωρίζει αυτή την τέχνη ή για κάποιον άλλο λόγο;
ΙΩΝ. Όχι· επειδή την γνωρίζει.
ΣΩ. Σε κάθε τέχνη λοιπόν δεν είναι δοσμένο από τον θεό να μπορεί να γνωρίζει ένα ορισμένο έργο; Γιατί, βέβαια, όσα πράγματα τα γνωρίζουμε διαμέσου της τέχνης του κυβερνήτη ενός πλοίου δεν θα μας γίνουν γνωστά και διαμέσου της τέχνης του γιατρού.
ΙΩΝ. Ασφαλώς όχι.
ΣΩ. Ούτε πάλι όσα τα γνωρίζουμε διαμέσου της ιατρικής θα τα γνωρίσουμε, τα ίδια αυτά πράγματα, και διαμέσου της τέχνης του ξυλουργού.
[537d] ΙΩΝ. Ασφαλώς όχι.
ΣΩ. Δεν συμβαίνει λοιπόν το ίδιο και με όλες τις τέχνες; Όσα πράγματα δηλαδή τα γνωρίζουμε με τη μια τέχνη δεν θα μας γίνουν γνωστά και διαμέσου μιας άλλης τέχνης· έτσι; Πριν από αυτό όμως απάντησέ μου στο εξής: παραδέχεσαι ότι η μια τέχνη είναι διαφορετική από την άλλη;
ΙΩΝ. Ναι.
ΣΩ. Άραγε αυτό το στηρίζεις εκεί που το στηρίζω κι εγώ, όταν δηλαδή η μια τέχνη αποτελεί γνώση άλλων πραγμάτων, ενώ η άλλη άλλων, στην περίπτωση αυτή εγώ δίνω άλλο όνομα στη μια και άλλο [537e] στην άλλη — έτσι κάνεις κι εσύ;
ΙΩΝ. Ναι.
ΣΩ. Γιατί αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για ένα είδος γνώσης των ίδιων πραγμάτων, τότε γιατί να λέγαμε ότι η μια είναι διαφορετική από την άλλη, αφού τα ίδια πράγματα θα μπορούσαμε να τα γνωρίσουμε και από τη μια και από την άλλη; Όπως ακριβώς ξέρω εγώ ότι αυτά τα δάχτυλα είναι πέντε, έτσι ακριβώς, σαν κι εμένα, το πράγμα αυτό το ξέρεις κι εσύ· κι άμα σε ρωτούσα αν το ξέρουμε αυτό, και εσύ και εγώ, διαμέσου της ίδιας τέχνης, της αριθμητικής, ή διαμέσου κάποιας άλλης τέχνης, θα μου έλεγες, υποθέτω, ότι το ξέρουμε διαμέσου της ίδιας τέχνης.
ΙΩΝ. Ναι.