28. ΗΛΑΚΑΤΗ

Η ΡΟΚΑ

Δώρο της Αθηνάς, της θεάς της γλαυκομάτας,
για κείνες που είν᾽ ο νους τους στο νοικοκυριό τους,
ρόκα δουλεύτρα, θαρρετά συνόδεψέ με
στην πόλη του Νηλέα την ξακουστή. Καλάμια
χλωρά, απαλά, της Κύπρης το ιερό εκεί ζώνουν.
5Πρίμον καιρό για κει δέομαι να δώσει ο Δίας,
το φίλο μου να δω και να ευφρανθώ, κι αγάπη
κοντά του να χαρώ· λέω το Νικία, βλαστάρι
ιερό των μουσικόλαλων Χαρίτων. Δώρο
να πιθώσω κι εσέ στα χέρια της κυράς του,
στο φίλντισι με κόπο δουλεμένη ρόκα.
10Πολλά μαλλιά θα γνέσετε για αντρίκεια ρούχα
εσείς οι δυο, πολλά και για άλλα, που οι γυναίκες
φορούν, τ᾽ αραχνοΰφαντα. Στα βοσκοτόπια
θα ᾽πρεπε δυο φορές το χρόνο οι προβατίνες
τα μαλακά μαλλιά να πρόσφερναν στον κούρο,
να βρίσκει η λευκαστράγαλη η Θεογενίδα
δουλειά αρκετή· τόσο δουλεύτρα ᾽ναι και τόσο
τα πράγματ᾽ αγαπά που οι μυαλωμένες θέλουν.
15Στο σπίτι, αλήθεια, μιας τεμπέλας κι ακαμάτρας
δε θα ᾽θελα να μπεις, μια κι απ᾽ τον τόπο μου είσαι.
Ναι, τον ανθό της Τρινακρίας πατρίδα σου έχεις,
την πόλη που ο Αρχίας πρωτόχτισ᾽ ο Εφυραίος,
μάνα ακουστών αντρών. Και τώρα εσύ στο σπίτι
20ενός σοφού θα μένεις, που γλιτώνει κόσμο
από βαριές αρρώστιες, με τους Ίωνες θα ᾽σαι
μες στην ωραία τη Μίλητο, κι η Θεογενίδα
ανάμεσα στις άλλες συντοπίτισσές της
θα ᾽ναι έτσι πια «η κυρά με την ωραία τη ρόκα».
Θα της θυμίζεις και τον ξένο τους για πάντα,
των τραγουδιών το φίλο. Κι όποιος θα σε βλέπει
25θα λέει «μικρό το δώρο, μα μεγάλ᾽ η αγάπη».
Κι είν᾽ ακριβό το καθετί που δίνει ο φίλος.