Κι είπεν ο δύστυχος Πενθεύς: «τί θέλετε, γυναίκες;».
«Τώρα θα δεις τί θέλομε» του ᾽πεν η Αυτονόη.
Και σαν λιοντάρι που γεννά, μουγκρύζοντας η Αγαύη
20του ᾽κοψε το κεφάλι του μητέρα του κι ας ήταν,
και στην κοιλιά του ορμητικά η Ινώ ποδοπατώντας
του σύντριψε τον ώμο του μ᾽ όλη την ωμοπλάτη·
τα ίδια κι απαράλλαχτα κι η τρίτη η Αυτονόη·
κι οι άλλες που τη βακχική πομπήν ακολουθούσαν
τ᾽ απομεινάρια κρέατα μοίρασαν μεταξύ των,
25κι όλες γεμάτες αίματα γυρίσανε στη Θήβα
φέρνοντας από το βουνό πένθος κι όχι Πενθέα.

Δε νοιάζομαι· μηδέ κανείς ας νοιάζεται για κείνον
που εχθρεύεται ο Διόνυσος, χειρότερα κι αν πάθει,
άντρας απ᾽ τη γυναίκα του ή και παιδί απ᾽ τη μάνα·
30εγώ είμαι θρήσκος και ποθώ να ευχαριστώ τους θρήσκους.
Πάντοτ᾽ ο θρήσκος άνθρωπος έχει τιμή απ᾽ το Δία.
Του θρήσκου τα παιδιά ευτυχούν, κακοπαθούν του αθρήσκου.

Χαίρε, Διόνυσε, που ο Ζευς σ᾽ έβγαλ᾽ απ᾽ το μερί του
και σ᾽ έριξε στο Δράκανο το χιονοσκεπασμένο·
35χαίρε, Σεμέλη, χαίρετε και σεις οι αδερφές της
κόρες του Κάδμου ηρωικές που δίκαια τιμωρείτε·
αυτό που εσείς εκάνατε το ᾽χε προστάξει ο Βάκχος.
Κανείς ας μην καταφρονεί ό,τι οι θεοί προστάζουν.