[2.23.1] Οι Πελοποννήσιοι, βλέποντας ότι οι Αθηναίοι δεν έβγαιναν να δώσουν μάχη, σήκωσαν το στρατόπεδο από τις Αχαρνές και άρχισαν να καταστρέφουν μερικούς από τους άλλους δήμους μεταξύ Πάρνηθας και Βριλησσού. [2.23.2] Ενώ οι Πελοποννήσιοι ήσαν ακόμα στην Αττική, οι Αθηναίοι έστειλαν στην Πελοπόννησο τα εκατό καράβια που είχαν ετοιμάσει, χίλιους οπλίτες και τετρακόσιους τοξότες. Στρατηγοί ήσαν ο Καρκίνος του Ξενοτίμου, ο Πρωτεύς του Επικλέους και ο Σωκράτης του Αντιγένους, [2.23.3] οι οποίοι, με τις δυνάμεις αυτές, έφυγαν και άρχισαν να περιπλέουν την Πελοπόννησο. Οι Πελοποννήσιοι έμειναν στην Αττική όσο είχαν προμήθειες και μετά έφυγαν προς την Βοιωτία παίρνοντας άλλο δρόμο από εκείνον από όπου είχαν έρθει. Περνώντας απ᾽ τον Ωρωπό ερήμωσαν τον τόπο που ονομάζεται Γραϊκή γη, την οποία καλλιεργούν οι Ωρώπιοι, υπήκοοι των Αθηναίων. Όταν έφτασαν στην Πελοπόννησο διαλύθηκαν και γύρισαν ο καθένας στην πολιτεία του.
[2.24.1] Μετά την αποχώρηση των Πελοποννησίων, οι Αθηναίοι εγκατέστησαν φρουρές κατά γη και θάλασσα στα σημεία εκείνα που είχαν σκοπό να προστατέψουν σ᾽ όλη την διάρκεια του πολέμου. Αποφάσισαν επίσης να βάλουν κατά μέρος ένα αποθεματικό από χίλια τάλαντα απ᾽ τον θησαυρό που φύλαγαν στην Ακρόπολη και ν᾽ αντιμετωπίσουν τις ανάγκες του πολέμου με τα υπόλοιπα χρήματα, χωρίς να θίξουν το αποθεματικό. Όρισαν θανατική ποινή για όποιον θα πρότεινε ή θα παρουσίαζε ψήφισμα να διατεθούν τα χρήματα αυτά, εκτός από την περίπτωση που ο εχθρός θα ετοίμαζε επιδρομή από θάλασσα με στρατό για να κυριέψει την πόλη και θα έπρεπε να οργανωθεί η άμυνα. [2.24.2] Ταυτόχρονα αποφάσισαν να ξεχωρίζουν κάθε χρόνο τα καλύτερα εκατό καράβια με τους τριηράρχους τους και να μην τα χρησιμοποιούν για σκοπό άλλο εκτός από τον ίδιο για τον οποίο θα ξόδευαν και τα χίλια τάλαντα.
[2.25.1] Οι Αθηναίοι, που με τον στόλο εκατό καραβιών περιέπλεαν την Πελοπόννησο, είχαν ενωθεί με πενήντα καράβια των Κερκυραίων και με άλλους συμμάχους τους της περιοχής κι έκαναν πολλές ζημιές στις ακτές. Έκαναν απόβαση στην Μεθώνη της Λακωνικής και επίθεση εναντίον του τείχους που δεν ήταν δυνατό και δεν είχε στρατό να το υπερασπίσει. [2.25.2] Αλλά εκεί κοντά έτυχε να είναι ο Σπαρτιάτης Βρασίδας του Τέλλιδος, αρχηγός ενός μικρού σώματος. Μόλις το έμαθε, έτρεξε μ᾽ εκατό οπλίτες να βοηθήσει τους πολιορκημένους. Πέρασε, τρέχοντας, μέσα από το στρατόπεδο των Αθηναίων όπου ήσαν σκορπισμένοι και είχαν την προσοχή τους στραμμένη προς το τείχος κι αφού, στην διαδρομή αυτή, έχασε λίγους οπλίτες, κατόρθωσε να ριχτεί μέσα στην Μεθώνη και να την σώσει. Για το τόλμημά του αυτό ο Βρασίδας πρώτος αξιώθηκε να πάρει δημόσιο έπαινο στην Σπάρτη, στον πόλεμο αυτόν. [2.25.3] Οι Αθηναίοι έφυγαν απ᾽ την Μεθώνη κι έπλεαν κοντά στις ακτές. Όταν έφτασαν στην Φειά της Ηλείας, έκαναν απόβαση και λεηλάτησαν δύο μέρες την γη. Έδωσαν μάχη με τους κατοίκους της Ηλείας και τριακόσιους διαλεχτούς που είχαν έρθει από την ορεινή και πεδινή Ηλεία και άλλα μέρη και τους νίκησαν. [2.25.4] Σηκώθηκε όμως δυνατός αέρας και ο στόλος υπέφερε πολύ από την τρικυμία, επειδή ήταν μέρος δίχως λιμάνι. Οι περισσότεροι οπλίτες επιβιβάστηκαν στα καράβια που αρμένιζαν γύρω από το ακρωτήρι Ιχθύς και πήγαν στο λιμάνι της Φειάς. Στο μεταξύ, οι Μεσσήνιοι και μερικοί άλλοι που δεν είχαν προφτάσει να επιβιβαστούν στα καράβια προχώρησαν από στεριά και κυρίεψαν την Φειά. [2.25.5] Εκεί τους παράλαβε ο στόλος που ανοίχτηκε στο πέλαγος εγκαταλείποντας την Φειά, επειδή στο μεταξύ το κύριο σώμα του στρατού της Ηλείας είχε φτάσει επιτόπου. Οι Αθηναίοι εξακολούθησαν να περιπλέουν τις ακτές και να καταστρέφουν άλλες περιοχές.