[2.91.1] Ελληνικά έθιμα οι Αιγύπτιοι αποφεύγουν να ακολουθούν και με λίγα λόγια έθιμα άλλων ανθρώπων, από οπουδήποτε. Ωστόσο, οι άλλοι Αιγύπτιοι το τηρούν βέβαια αυτό, αλλά στον θηβαϊκό νομό, κοντά στη Νεάπολη, υπάρχει η μεγαλούπολη Χέμμις, [2.91.2] και στην πόλη αυτή βρίσκεται τετράγωνο τέμενος του Περσέα, του γιου της Δανάης, και γύρω του είναι φυτρωμένοι φοίνικες. Τα προπύλαια του τεμένους είναι πέτρινα, πολύ μεγάλα· και στο σημείο αυτό είναι στημένοι δυο μεγάλοι πέτρινοι ανδριάντες· μέσα λοιπόν σ᾽ αυτόν τον περίβολο υπάρχει ναός και μέσα στον ναό ορθώνεται άγαλμα του Περσέα. [2.91.3] Αυτοί οι Χεμμίτες λένε ότι ο Περσέας εμφανίζεται πολλές φορές εδώ κι εκεί στον τόπο τους, πολλές φορές και μέσα στο τέμενος, και ότι βρίσκεται το φορεμένο σάνδαλό του, που έχει μέγεθος δυο πήχες, και ότι όποτε εμφανισθεί αυτό, η Αίγυπτος ευημερεί. [2.91.4] Αυτά λοιπόν λένε, και προς τιμήν του Περσέα ακολουθούν τούτα τα ελληνικά έθιμα: διοργανώνουν αγώνα γυμνικόν, που περιέχει όλα τα αγωνίσματα, και για βραβεία δίνουν ζώα, χλαίνες και δέρματα. [2.91.5] Και όταν τους ρώτησα γιατί ο Περσέας συνηθίζει να εμφανίζεται μόνο σε αυτούς και γιατί αυτοί ξεχωρίζουν από τους άλλους Αιγυπτίους με το να οργανώνουν αγώνα γυμνικόν, μου είπαν ότι ο Περσέας κατάγεται από την πόλη τους· γιατί ο Δαναός και ο Λυγκέας που πήγαν δια θαλάσσης στην Ελλάδα ήταν Χεμμίτες. Ξεκινώντας λοιπόν απ᾽ αυτούς τους δυο τη γενεαλογία, οι Χεμμίτες φτάνουν ώς τον Περσέα. [2.91.6] Και όταν ο Περσέας έφτασε στην Αίγυπτο, για την ίδια αιτία όπως τη λένε και οι Έλληνες, για να φέρει δηλαδή από τη Λιβύη το κεφάλι της Γοργόνας, πήγε και στον τόπο τους, μου είπαν οι Χεμμίτες, και αναγνώρισε όλους τους συγγενείς του· όταν δηλαδή έφτασε στην Αίγυπτο ο Περσέας, ήξερε καλά το όνομα της Χέμμιδας, που το είχε μάθει από τη μητέρα του· και αυτός τους πρόσταξε να τελούν τον γυμνικό αγώνα.
[2.92.1] Αυτά όλα τα έθιμα τα έχουν οι Αιγύπτιοι που κατοικούν πάνω από τα έλη. Όσο γι᾽ αυτούς που κατοικούν στα έλη, ακολουθούν τα ίδια έθιμα με τους άλλους Αιγυπτίους, ανάμεσα στα άλλα και το έθιμο να έχουν ο καθένας μόνο μια γυναίκα, όπως και οι Έλληνες· αυτοί όμως, για να τους κοστίζουν φτηνά τα τρόφιμα, έχουν επινοήσει άλλους τρόπους, τους εξής: [2.92.2] όταν φουσκώνει ο ποταμός και πλημμυρίσουν τα χωράφια, φυτρώνουν μέσα στο νερό κρίνα πολλά που οι Αιγύπτιοι τα ονομάζουν λωτούς. Τα κόβουν λοιπόν αυτά, τα ξεραίνουν στον ήλιο και έπειτα το μεσαίο μέρος του λωτού, που μοιάζει με την παπαρούνα, το κοπανίζουν και φτιάχνουν απ᾽ αυτό ψωμιά που τα ψήνουν στη φωτιά. [2.92.3] Φαγώσιμη είναι και η ρίζα του λωτού, και γλυκίζει λίγο και είναι στρογγυλή, με μέγεθος σαν του μήλου. [2.92.4] Υπάρχουν και άλλα κρίνα που μοιάζουν με ρόδα και φυτρώνουν κι αυτά στον ποταμό· ο καρπός τους βγαίνει από άλλο κάλυκα, που φυτρώνει δίπλα από τη ρίζα, και μοιάζει πολύ με την κερήθρα των μελισσών· μέσα ο καρπός έχει πολλούς σπόρους, σαν τα κουκούτσια της ελιάς, που τρώγονται και φρέσκοι και ξεραμένοι. [2.92.5] Τον πάπυρο τώρα, που φυτρώνει κάθε χρόνο, τον ξεριζώνουν από τα έλη, κόβουν το επάνω μέρος του που το χρησιμοποιούν αλλού, και το κάτω μέρος του, όσο μείνει, ίσαμε έναν πήχη μακρύ, το τρώνε και το πουλάνε. Όσοι πάλι θέλουν να αξιοποιήσουν τον πάπυρο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τον κλείνουν και τον ψήνουν σε πυρακτωμένο φούρνο και έτσι τον τρώνε. Εξάλλου, μερικοί από αυτούς ζούνε μόνο με ψάρια, που τα πιάνουν, τους βγάζουν τα εντόσθια, τα ξεραίνουν στον ήλιο και ύστερα τα τρώνε ξεραμένα.