Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ: ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ

Βίοι Φιλοσόφων 1.22-122 (1.42-1.44)


Φέρονται δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε·
[1.43] Θαλῆς Φερεκύδει
Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν θείων χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν. καὶ τάχα μὲν ἡ γνώμη τοι δικαίη ἐς τὸ ξυνὸν καταθέσθαι γραφὴν ἢ ἐφ᾽ ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος. εἰ δή τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ ὁτέων γράφεις· καὶ ἢν κελεύῃς, παρὰ σὲ ἀφίξομαι ἐς Σῦρον. ἦ γὰρ ἂν φρενήρεες εἴημεν ἐγώ τε καὶ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες μὲν ἐς Κρήτην κατὰ τὴν τῶν κεῖθι ἱστορίην, πλώσαντες δὲ ἐς Αἴγυπτον ὁμιλήσοντες τοῖς ἐκείνῃ ὅσοι ἱερέες τε καὶ ἀστρολόγοι, παρὰ σὲ δὲ μὴ πλώσαιμεν. ἥξει γὰρ καὶ ὁ Σόλων, ἢν ἐπιτρέπῃς. [1.44] σὺ μέντοι χωροφιλέων ὀλίγα φοιτέεις ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε ποθὴ ἴσχει ἀνδρῶν ξείνων· ἀλλά, ὡς ἔλπομαι, ἑνὶ μούνῳ χρήματι πρόσκεαι τῇ γραφῇ. ἡμέες δὲ οἱ μηδὲν γράφοντες περιχωρέομεν τήν τε Ἑλλάδα καὶ Ἀσίην.
Θαλῆς Σόλωνι
Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων δοκέεις ἄν μοι ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ οἶκον ποιέεσθαι παρὰ τοῖς ἀποίκοις ὑμέων· καὶ γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν οὐδέν. εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι καὶ Μιλήσιοι τυραννεόμεθα—ἐχθαίρεις γὰρ πάντας αἰσυμνήτας—ἀλλὰ τέρποι᾽ ἂν σὺν τοῖς ἑτάροις ἡμῖν καταβιούς. ἐπέστειλε δέ τοι καὶ Βίης ἥκειν ἐς Πριήνην· σὺ δὲ εἰ προσηνέστερόν τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι οἰκέειν, καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν.


Με το όνομα του Θαλή φέρονται και οι ακόλουθες επιστολές:

[1.43] Ο Θαλής στον Φερεκύδη
Μαθαίνω ότι πρώτος εσύ από τους Ίωνες σκοπεύεις να παρουσιάσεις θεολογική πραγματεία στους Έλληνες. Ίσως είναι σωστή η σκέψη σου να παρουσιάσεις το βιβλίο σου στο μεγάλο κοινό παρά να το εμπιστευθείς σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα, κάτι που θα ήταν δίχως κανένα όφελος. Αν θα σου ήταν ευχάριστο, είμαι πρόθυμος να συζητήσω μαζί σου τα όσα γράφεις· και αν μου το ζητήσεις, θα έρθω να σε συναντήσω στη Σύρο. Πραγματικά δεν θα ήμασταν μυαλωμένοι άνθρωποι ο Αθηναίος Σόλωνας κι εγώ, που πλεύσαμε ώς την Κρήτη για να ερευνήσουμε όλα τα εκεί και, επίσης, ώς την Αίγυπτο για να συναντήσουμε εκεί τους ιερείς και τους αστρονόμους, αν δεν αποφασίζαμε να πλεύσουμε ώς εσένα — γιατί θα ᾽ρθει και ο Σόλωνας, αν δώσεις εσύ την άδεια. [1.44] Εσύ, πάντως, με την αγάπη που έχεις για τον τόπο σου, σπάνια έρχεσαι στην Ιωνία, και ούτε έχεις λαχτάρα να βλέπεις ξένους ανθρώπους· θαρρώ πως έχεις αφοσιωθεί σε ένα μόνο πράγμα, στο γράψιμο· ενώ εμείς, που δεν γράφουμε τίποτε, τριγυρνούμε σε Ελλάδα και Ασία.

Ο Θαλής στον Σόλωνα
Αν φύγεις από την Αθήνα, νομίζω ότι το καλύτερο θα ήταν να ᾽ρθεις να εγκατασταθείς στη Μίλητο, εδώ, κοντά στους αποίκους σας. Εδώ δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε. Και αν σ᾽ ενοχλήσει που κι εμείς οι Μιλήσιοι κυβερνιόμαστε από τύραννο —το ξέρω ότι μισείς όλους τους δικτάτορες—, τουλάχιστο θα χαίρεσαι ζώντας με μας τους φίλους σου. Σου έγραψε και ο Βίαντας να πας στην Πριήνη. Αν η πόλη της Πριήνης σ᾽ ευχαριστεί περισσότερο, πήγαινε να εγκατασταθείς εκεί. Στην περίπτωση αυτή θα ᾽ρθω να ζήσω κι εγώ μαζί σου.