Και ταλαντεύθη και βρόντηξε στη γης
βαστώντας τη φωτιά,
αυτός που με λυσσάρικη ορμή, μεθυσμένος
είχε πέσει πάνω μας σαν την κακιά ανεμοζάλη.
Αλλιώς όμως ήρθαν τα πράματα
και σ᾽ άλλους άλλη τύχη έδωσε ο διώχτης, ο μεγάλος Άρης,
140που δεξιά τα φέρνει σαν το δεξιόζευχτο άλογο,
επειδή κι οι εφτά λοχαγοί που στις εφτά πύλες ήταν βαλμένοι,
τόσοι γι᾽ άλλους τόσους,
αφήσανε στο Δία τα ολόχαλκά τους τ᾽ άρματα για τρόπαιο·
μόνο οι δυο φριχτοί, ω! από έναν πατέρα και μια γεννημένοι μητέρα!
εστήσανε τις διπλοδύναμες λόγχες καταπάνω τους
κι επήγαν και οι δυο τους μ᾽ έναν θάνατο.

Αλλά νά που ήρθε η μεγαλονόματη νίκη
καινούργια φέρνοντας χαρά στη Θήβα με τα πολλά οχήματα
150κι έτσι τους τωρινούς πολέμους λησμονήστε τους
κι ελάτε με χορούς ολονυχτίς γύρο να φέρομε
όλους τους ναούς των θεών
κι αυτός που τραντάζει της Θήβας τη γη, ο Βάκχος,
κεφαλή ας μας είναι!
αλλά νά τον οπού είναι τώρα βασιλιάς της χώρας
με τ᾽ ανέλπιστα που του ᾽τυχαν απ᾽ τους θεούς,
ο Κρέων, ο γιος του Μενοικέα,
προβαίνει· ποιά σκέψη να ᾽χει μέσα του
160που έβαλε και μάζεψαν τους γέροντας,
με το ίδιο κήρυγμα καλώντας τους όλους μαζί;

ΗΜΙΧ. Β’ Κεραυνωμένος έπεσε,
πάνω στη γη βροντάει
ο λυσσασμένος που άναβε
φωτιά, για να μας φάει.
Κι ο δυνατός μας σύμμαχος,
ο Άρης ο τιμημένος,
στη μάχη απολυμένος,
140χτυπάει δεξιά, ζερβά.

ΗΜΙΧ. Α’
Κι οι εφτά αρχηγοί παραίτησαν,
αιματωμένο φόρο,
τα ολόχαλκά τους άρματα
στον Δία τον Τροπαιοφόρο.
Μα τα δυο αδέρφια πέσανε
αλληλοσκοτωμένα,
στον χάρο αδερφωμένα
καθώς και στη γενιά.

ΗΜΙΧ. Β’
Μα η Νίκη η μεγαλώνυμη
αφού ήρθε να φιλήσει
τη Θήβα την πολυάμαξη,
καθείς ας λησμονήσει
150τον περασμένο πόλεμο,
και στους ναούς ας μπούμε,
εκεί για να τραβούμε
ολόνυχτο χορό!

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ
Μα τώρα βλέπω κι έρχεται
ο γιος του Μενοικέα,
οπού οι θεοί μάς έστειλαν
καινούριο βασιλέα.
Κι αφού τους γέρους κάλεσε
160συνέλευση να κάνει,
θα πει πως κάτι βάνει
στον νου του σοβαρό.