[2.68.1] Των κροκοδείλων τώρα η φύση είναι η εξής: τους τέσσερις βαρύτερους μήνες του χειμώνα ο κροκόδειλος δεν τρώει τίποτε· είναι τετράποδο αλλά ζει και στην ξηρά και στις λίμνες· τα αυγά του τα γεννάει και τα εκκολάπτει στη στεριά, και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το περνάει στην ξηρά, αλλά όλη τη νύχτα μένει μέσα στον ποταμό, γιατί το νερό του είναι πιο ζεστό απ᾽ ό,τι ο αέρας και η δροσιά. [2.68.2] Απ᾽ όλα τα θνητά πλάσματα που γνωρίζουμε, ο κροκόδειλος είναι το μόνο που από τόσο μικρό στην αρχή γίνεται ύστερα τόσο μεγάλο· γιατί τα αυγά του, όταν τα γεννάει, δεν είναι πολύ μεγαλύτερα από της χήνας, και το κροκοδειλάκι, όταν βγαίνει, έχει μέγεθος ανάλογο με του αυγού· μεγαλώνοντας όμως ο κροκόδειλος μπορεί να γίνει ακόμη και δεκαεπτά πήχες, ή και μεγαλύτερος. [2.68.3] Έχει μάτια χοίρου, δόντια μεγάλα και χαυλιόδοντες ανάλογους με το σώμα του. Είναι το μόνο ζώο που δεν έχει γλώσσα. Και δεν κουνάει την κάτω σιαγόνα του, αλλά φέρνει την επάνω προς την κάτω, και είναι και σε τούτο επίσης το μόνο ζώο. [2.68.4] Έχει δυνατά νύχια και δέρμα λεπιδωτό στη ράχη και αδιαπέραστο. Μέσα στο νερό ο κροκόδειλος είναι τυφλός, αλλά έξω έχει οξύτατη όραση. Δεδομένου ότι ζει μέσα στο νερό, έχει το εσωτερικό του στόματός του γεμάτο βδέλλες. Και ενώ τα άλλα πουλιά και ζώα φεύγουν μπροστά στον κροκόδειλο, ο τροχίλος έχει ειρήνη μαζί του, δεδομένου ότι ο κροκόδειλος έχει όφελος από αυτόν· [2.68.5] γιατί όταν ο κροκόδειλος βγαίνει στη στεριά και χάσκει έπειτα με ορθάνοικτο το στόμα του (πράγμα που συνηθίζει πάντοτε να το κάνει στραμμένος προς τον ζέφυρο), τότε ο τροχίλος πηγαίνει και χώνεται μέσα στο στόμα του και καταπίνει τις βδέλλες· ο κροκόδειλος λοιπόν έχει όφελος, ευχαριστιέται και δεν κάνει κακό στον τροχίλο.
[2.69.1] Μεταξύ των Αιγυπτίων άλλοι θεωρούν τους κροκοδείλους ιερούς, άλλοι όχι, και μάλιστα τους βλέπουν σαν εχθρούς. Ιδιαίτερα ιερούς θεωρούν τους κροκοδείλους αυτοί που κατοικούν στη Θήβα και γύρω στη λίμνη Μοίριδα. [2.69.2] Οι δύο αυτοί τόποι τρέφουν ο καθένας τους από έναν κροκόδειλο που τον έχουν γυμνάσει και είναι ήμερος· του κρεμούν στα αυτιά σκουλαρίκια γυάλινα και χρυσά, του φορούν κρικέλια στα μπροστινά του πόδια, του δίνουν ειδική τροφή και σφάγια ιερά, και όσο ζουν αυτοί οι κροκόδειλοι, τους περιποιούνται άριστα· και όταν ψοφήσουν τους θάβουν σε ιερούς τάφους. [2.69.3] Αλλά όσοι κατοικούν στην περιοχή της πόλης Ελεφαντίνης, τους τρώνε κιόλας τους κροκόδειλους, γιατί δεν τους θεωρούν ιερούς. Και δεν τους λένε κροκόδειλους οι Αιγύπτιοι αλλά χάμψες. Κροκόδειλους τους ονομάζουν οι Ίωνες λόγω της ομοιότητάς τους με τους κροκόδειλους που έχουν αυτοί στις ξερολιθιές.
[2.70.1] Τους κροκοδείλους τούς πιάνουν με πολλούς και διάφορους τρόπους. Θα γράψω γι᾽ αυτόν που εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται ότι αξίζει περισσότερο να αναφερθεί. Δολώνουν το αγκίστρι με σπάλα από γουρουνόπουλο, το ρίχνουν στη μέση του ποταμού και πάνε και κάθονται στην όχθη έχοντας κοντά τους ένα ζωντανό γουρουνόπουλο που το χτυπάνε. [2.70.2] Ακούει τις φωνές ο κροκόδειλος, τρέχει προς τις φωνές, πέφτει πάνω στη σπάλα, την καταπίνει και τον τραβάνε έξω. Μόλις λοιπόν τον τραβήξουν στη στεριά, πρώτα απ᾽ όλα ο κυνηγός τού σκεπάζει τα μάτια με λάσπη· αν το κάνει αυτό, όλα τα άλλα γίνονται εύκολα, αν όμως δεν το κάνει, θα κοπιάσει πολύ.