Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Ἱστορίαι (2.43.1-2.45.3)

[2.43.1] Ἡρακλέος δὲ πέρι τόνδε [τὸν] λόγον ἤκουσα, ὅτι εἴη τῶν δυώδεκα θεῶν. τοῦ ἑτέρου δὲ πέρι Ἡρακλέος, τὸν Ἕλληνες οἴδασι, οὐδαμῇ Αἰγύπτου ἐδυνάσθην ἀκοῦσαι. [2.43.2] καὶ μὲν ὅτι γε οὐ παρ᾽ Ἑλλήνων ἔλαβον τὸ οὔνομα Αἰγύπτιοι τοῦ Ἡρακλέος, ἀλλ᾽ Ἕλληνες μᾶλλον παρ᾽ Αἰγυπτίων καὶ Ἑλλήνων οὗτοι οἱ θέμενοι τῷ Ἀμφιτρύωνος γόνῳ τοὔνομα Ἡρακλέα, πολλά μοι καὶ ἄλλα τεκμήριά ἐστι τοῦτο οὕτω ἔχειν, ἐν δὲ καὶ τόδε, ὅτι τε τοῦ Ἡρακλέος τούτου οἱ γονέες ἀμφότεροι ἦσαν Ἀμφιτρύων καὶ Ἀλκμήνη γεγονότες τὸ ἀνέκαθεν ἀπ᾽ Αἰγύπτου καὶ διότι Αἰγύπτιοι οὔτε Ποσειδέωνος οὔτε Διοσκούρων τὰ οὐνόματά φασι εἰδέναι, οὐδέ σφι θεοὶ οὗτοι ἐν τοῖσι ἄλλοισι θεοῖσι ἀποδεδέχαται. [2.43.3] καὶ μὲν εἴ γε παρ᾽ Ἑλλήνων ἔλαβον οὔνομά τευ δαίμονος, τούτων οὐκ ἥκιστα ἀλλὰ μάλιστα ἔμελλον μνήμην ἕξειν, εἴ περ καὶ τότε ναυτιλίῃσι ἐχρέωντο καὶ ἦσαν Ἑλλήνων τινὲς ναυτίλοι, ὡς ἔλπομαί τε καὶ ἐμὴ γνώμη αἱρέει. ὥστε τούτων ἂν καὶ μᾶλλον τῶν θεῶν τὰ οὐνόματα ἐξεπιστέατο Αἰγύπτιοι ἢ τοῦ Ἡρακλέος. [2.43.4] ἀλλά τις ἀρχαῖός ἐστι θεὸς Αἰγυπτίοισι Ἡρακλέης· ὡς δὲ αὐτοὶ λέγουσι, ἔτεά ἐστι ἑπτακισχίλια καὶ μύρια ἐς Ἄμασιν βασιλεύσαντα, ἐπείτε ἐκ τῶν ὀκτὼ θεῶν οἱ δυώδεκα θεοὶ ἐγένοντο τῶν Ἡρακλέα ἕνα νομίζουσι. [2.44.1] καὶ θέλων δὲ τούτων πέρι σαφές τι εἰδέναι ἐξ ὧν οἷόν τε ἦν, ἔπλευσα καὶ ἐς Τύρον τῆς Φοινίκης, πυνθανόμενος αὐτόθι εἶναι ἱρὸν Ἡρακλέος ἅγιον. [2.44.2] καὶ εἶδον πλουσίως κατεσκευασμένον ἄλλοισί τε πολλοῖσι ἀναθήμασι, καὶ ἐν αὐτῷ ἦσαν στῆλαι δύο, ἡ μὲν χρυσοῦ ἀπέφθου, ἡ δὲ σμαράγδου λίθου λάμποντος τὰς νύκτας μέγαθος· ἐς λόγους δὲ ἐλθὼν τοῖσι ἱρεῦσι τοῦ θεοῦ εἰρόμην ὁκόσος χρόνος εἴη ἐξ οὗ σφι τὸ ἱρὸν ἵδρυται. [2.44.3] εὗρον δὲ οὐδὲ τούτους τοῖσι Ἕλλησι συμφερομένους· ἔφασαν γὰρ ἅμα Τύρῳ οἰκιζομένῃ καὶ τὸ ἱρὸν τοῦ θεοῦ ἱδρυθῆναι, εἶναι δὲ ἔτεα ἀπ᾽ οὗ Τύρον οἰκέουσι τριηκόσια καὶ δισχίλια. εἶδον δὲ ἐν τῇ Τύρῳ καὶ ἄλλο ἱρὸν Ἡρακλέος ἐπωνυμίην ἔχοντος Θασίου εἶναι. [2.44.4] ἀπικόμην δὲ καὶ ἐς Θάσον, ἐν τῇ εὗρον ἱρὸν Ἡρακλέος ὑπὸ Φοινίκων ἱδρυμένον, οἳ κατ᾽ Εὐρώπης ζήτησιν ἐκπλώσαντες Θάσον ἔκτισαν· καὶ ταῦτα καὶ πέντε γενεῇσι ἀνδρῶν πρότερά ἐστι ἢ τὸν Ἀμφιτρύωνος Ἡρακλέα ἐν τῇ Ἑλλάδι γενέσθαι. [2.44.5] τὰ μέν νυν ἱστορημένα δηλοῖ σαφέως παλαιὸν θεὸν Ἡρακλέα ἐόντα. καὶ δοκέουσι δέ μοι οὗτοι ὀρθότατα Ἑλλήνων ποιέειν, οἳ διξὰ Ἡράκλεια ἱδρυσάμενοι ἔκτηνται, καὶ τῷ μὲν ὡς ἀθανάτῳ, Ὀλυμπίῳ δὲ ἐπωνυμίην θύουσι, τῷ δὲ ἑτέρῳ ὡς ἥρωι ἐναγίζουσι. [2.45.1] λέγουσι δὲ πολλὰ καὶ ἄλλα ἀνεπισκέπτως οἱ Ἕλληνες· εὐήθης δὲ αὐτῶν καὶ ὅδε ὁ μῦθός ἐστι τὸν περὶ τοῦ Ἡρακλέος λέγουσι, ὡς αὐτὸν ἀπικόμενον ἐς Αἴγυπτον στέψαντες οἱ Αἰγύπτιοι ὑπὸ πομπῆς ἐξῆγον ὡς θύσοντες τῷ Διί· τὸν δὲ τέως μὲν ἡσυχίην ἔχειν, ἐπεὶ δὲ αὐτοῦ πρὸς τῷ βωμῷ κατάρχοντο, ἐς ἀλκὴν τραπόμενον πάντας σφέας καταφονεῦσαι. [2.45.2] ἐμοὶ μέν νυν δοκέουσι ταῦτα λέγοντες τῆς Αἰγυπτίων φύσιος καὶ τῶν νόμων πάμπαν ἀπείρως ἔχειν οἱ Ἕλληνες· τοῖσι γὰρ οὐδὲ κτήνεα ὁσίη θύειν ἐστὶ χωρὶς ὀΐων καὶ ἐρσένων βοῶν καὶ μόσχων, ὅσοι ἂν καθαροὶ ἔωσι, καὶ χηνῶν, κῶς ἂν οὗτοι ἀνθρώπους θύοιεν; [2.45.3] ἔτι δὲ ἕνα ἐόντα τὸν Ἡρακλέα καὶ ἔτι ἄνθρωπον, ὡς δή φασι, κῶς φύσιν ἔχει πολλὰς μυριάδας φονεῦσαι; καὶ περὶ μὲν τούτων τοσαῦτα ἡμῖν εἰποῦσι καὶ παρὰ τῶν θεῶν καὶ παρὰ τῶν ἡρώων εὐμένεια εἴη.

[2.43.1] Για τον Ηρακλή ωστόσο άκουσα να λέγεται και τούτο, ότι είναι ένας από τους δώδεκα θεούς. Όσο για τον άλλο Ηρακλή, αυτόν που γνωρίζουν οι Έλληνες, πουθενά στην Αίγυπτο δεν κατόρθωσα να πληροφορηθώ τίποτε. [2.43.2] Σχετικά όμως με το όνομα του Ηρακλή, ότι δεν το πήραν οι Αιγύπτιοι από τους Έλληνες αλλά μάλλον οι Έλληνες από τους Αιγυπτίους, και μάλιστα οι Έλληνες εκείνοι που έδωσαν στον απόγονο του Αμφιτρύωνα το όνομα Ηρακλής, διαθέτω και πολλές άλλες αποδείξεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά και τούτη, ότι του εν λόγω Ηρακλή οι γονείς, ο Αμφιτρύων και η Αλκμήνη, είχαν και οι δύο παλαιή αιγυπτιακή καταγωγή, καθώς και επειδή οι Αιγύπτιοι λένε ότι δεν γνωρίζουν τα ονόματα ούτε του Ποσειδώνα ούτε των Διοσκούρων, και ότι τούτοι οι θεοί δεν περιλαμβάνονται ανάμεσα στους άλλους θεούς τους· [2.43.3] και όμως, αν είχαν πάρει από τους Έλληνες το όνομα οποιουδήποτε θεού, οι Αιγύπτιοι θα είχαν διατηρήσει την ανάμνηση αυτών ακριβώς των θεών, και μάλιστα ζωηρότατη, εφόσον βέβαια έκαναν πράγματι από τότε θαλασσινά ταξίδια και εφόσον υπήρχαν και Έλληνες ναυτικοί, όπως νομίζω και πιστεύω εγώ. Συνεπώς, οι Αιγύπτιοι θα γνώριζαν καλύτερα τα ονόματα αυτών των θεών παρά το όνομα του Ηρακλή. [2.43.4] Πράγματι, ανάμεσα στους Αιγυπτίους υπήρχε αρχαίος θεός Ηρακλής —και όπως λένε οι ίδιοι, οι οκτώ θεοί έγιναν δώδεκα· και έναν απ᾽ αυτούς οι Αιγύπτιοι θεωρούν τον Ηρακλή— δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια προτού βασιλεύσει ο Άμασις.
[2.44.1] Θέλοντας εντούτοις να συγκεντρώσω σαφείς πληροφορίες για όλα αυτά από όπου ήταν δυνατόν, πήγα δια θαλάσσης στην Τύρο της Φοινίκης, όπου είχα μάθει ότι υπάρχει ιερός ναός του Ηρακλή. [2.44.2] Και τον είδα τον ναό· ήταν πλούσια στολισμένος με αναθήματα, και εκτός από τα άλλα υπήρχαν εκεί μέσα και δύο στήλες, η μια από ατόφιο χρυσάφι, η άλλη από ένα τεράστιο σμαράγδι που τη νύχτα λαμποκοπούσε· έπιασα λοιπόν κουβέντα με τους ιερείς του θεού και τους ρώτησα πριν από πόσον καιρό είχε ανεγερθεί ο ναός τους. [2.44.3] Και διαπίστωσα ότι ούτε αυτοί δεν συμφωνούν με τους Έλληνες· γιατί μου είπαν ότι το ιερό του θεού είχε ανεγερθεί όταν οικιζόταν η Τύρος, και η Τύρος κατοικείται εδώ και δυο χιλιάδες τριακόσια χρόνια. Στην Τύρο μάλιστα είδα και άλλο ιερό του Ηρακλή, που έχει την επωνυμία Θάσιος. [2.44.4] Πήγα λοιπόν και στη Θάσο και βρήκα εκεί ιερό του Ηρακλή που το είχαν ανεγείρει οι Φοίνικες οι οποίοι ίδρυσαν τη Θάσο όταν αρμένιζαν αναζητώντας την Ευρώπη· όλα αυτά έγιναν παλαιότερα, τουλάχιστον πέντε γενιές προτού γεννηθεί στην Ελλάδα ο Ηρακλής του Αμφιτρύωνα. [2.44.5] Σαφώς λοιπόν το δείχνουν οι έρευνες ότι ο Ηρακλής είναι παλαιός θεός. Και νομίζω ότι κάνουν πολύ σωστά οι Έλληνες εκείνοι που έχουν καθιερώσει διττή λατρεία του Ηρακλή, και στον ένα, τον αθάνατο, με την επωνυμία του Ολύμπιου, προσφέρουν θυσίες, ενώ στον άλλον, τον ήρωα, κάνουν μνημόσυνα.
[2.45.1] Απερίσκεπτα πράγματα λένε πολλά οι Έλληνες· ανάμεσα στα άλλα είναι και τούτο το ανόητο παραμύθι που λένε για τον Ηρακλή, ότι βρέθηκε κάποτε στην Αίγυπτο και οι Αιγύπτιοι τον στεφάνωσαν και τον πήγαιναν με πομπή να τον θυσιάσουν στον Δία· αυτός, ο Ηρακλής, στην αρχή δεν ανησύχησε· όταν όμως έφτασαν κοντά στον βωμό και άρχισαν οι άλλοι τις προετοιμασίες για τη θυσία, ο Ηρακλής όρμησε πάνω τους και τους σκότωσε όλους. [2.45.2] Με τέτοια πράγματα που λένε οι Έλληνες, μου φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα για τον χαρακτήρα και τα έθιμα των Αιγυπτίων· γιατί στους Αιγυπτίους δεν επιτρέπεται να θυσιάζουν ούτε τα ταπεινά ζώα, εκτός από πρόβατα, βόδια και μοσχάρια, όσα είναι αγνά, καθώς και χήνες: πώς λοιπόν θα θυσιάζαν ανθρώπους; [2.45.3] Εξάλλου, ο Ηρακλής ήταν ένας, και άνθρωπος ακόμη, όπως λένε: είναι λοιπόν φυσικό να σκότωσε τόσες χιλιάδες ανθρώπους; Αρκετά όμως είναι τα όσα είπα σχετικά, και άμποτε να έχω την εύνοια των θεών και των ηρώων.