Έρχεται ένας αγγελιοφόρος.
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ω φτερωτά πουλιά μακαρισμένα,
που ζείτε σε μιαν άφραστη ευτυχία,
μέσα στο αρχοντοπάλατο δεχτείτε
τον αρχηγό. Σιμώνει. Τέτοια λάμψη
δεν έχει ούτε τ᾽ ολόφωτο τ᾽ αστέρι,
1710που αστράφτει στο χρυσόλαμπό του θόλο,
ούτε οι αχτίδες του ήλιου, που το φως τους
μακριά σκορπούν. Ολόλαμπρος σιμώνει
κρατώντας την πεντάμορφη νυφούλα,
τ᾽ αστροπελέκι πάλλοντας, το βέλος
του Δία το φτερωτό. Παντού τριγύρω
σκορπιέται μύρο υπέροχο στα ουράνια
—ω θέαμα!— κι οι λαφριές απλώνουν αύρες
καπνού αρωματισμένου δαχτυλίδια.
Μα νά τος κι ο ίδιος. Το ιερό της Μούσας
στόμα ας ανοίξει, για να πει τα εγκώμια.
Παρουσιάζονται ο Πισθέταιρος και η Βασιλεία.

1720ΧΟΡ. Κάντε πίσω, κάντε θέση, ανοίξτε, μπείτε στη σειρά·
τρέξτε με απλωτά φτερά
γύρω απ᾽ τον καλότυχό μας στη μεγάλη του χαρά.
Ω ομορφιές, δροσιές και κάλλη!
Ω που ο γάμος σου ευτυχία φέρνει σε όλους μας μεγάλη!

ΚΟΡ. Απ᾽ τον άνθρωπο αυτόν
ο λαός των πουλιών
είδε μύρια αγαθά.
Με τραγούδια νυφιάτικα,
με τραγούδια του γάμου δεχτείτε
1730το γαμπρό και τη νύφη.

ΧΟΡ. Με όμοιο νυφικό τραγούδι
κάποτε ένωσαν οι Μοίρες
με την Ήρα την ολύμπια
τον τρανό του Ολύμπου αφέντη,
που τετράψηλο έχει θρόνο.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!

Πάνω στο άρμα, με το Δία
και τη ζηλευτή την Ήρα,
ο Έρωτας, δροσιές γεμάτος,
χρυσοφτέρουγος, κρατούσε
1740δυνατά τα χαλινάρια.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!