ΠΙΣ. Μα κι άλλο κάτι μου έρχεται στη μνήμη.
Την Ήρα την αφήνω εγώ στο Δία,
αλλά τη Βασιλεία, τη νέα κοπέλα,
σ᾽ εμένα θα τη δώσετε γυναίκα.
ΠΟΣ. Δε θέλεις συμφιλίωση.— Πάμε πίσω.
ΠΙΣ. Λίγο με γνοιάζει.— Μάγερα, άκου· η σάλτσα
πρέπει γλυκιά να γίνει. ΗΡΑ. Βρε άνθρωπέ μου,
πού πας, βρε ευλογημένε Ποσειδώνα;
Για μια γυναίκα εμείς θα πολεμούμε;
1640ΠΟΣ. Και τί λοιπόν να γίνει; ΗΡΑ. Ειρήνη, ειρήνη!
ΠΟΣ. Βρε χάχα, σε τυλίγουν· δεν το νιώθεις;
Ζημιώνεις τον εαυτό σου. Σαν πεθάνει
ο Δίας, αφού σε τούτους παραδώσει
τη βασιλεία, στην ψάθα εσύ θα μείνεις·
γιατί όσο βιος βρεθεί, σαν κλείσει ο Δίας
τα μάτια του, δικό σου θα είναι.
ΠΙΣ., στον Ηρακλή.
Θεέ μου,
παγίδα που σου στήνει! Έλα κοντά μου,
να σου εξηγήσω. Ο θείος σου, καημενούλη,
σε ξεγελάει· απ᾽ όσα έχει ο γονιός σου,
κατά τους νόμους τίποτε δεν παίρνεις·
1650γιατί είσαι νόθος γιος, δεν είσαι γνήσιος.
ΗΡΑ. Νόθος εγώ; Τί λες! ΠΙΣ. Ναι, μά το Δία·
η μάνα σου είναι ξένη. Γνήσια αδέρφια
αν είχε η Αθηνά, που είναι κορίτσι,
πώς θα μπορούσε να είναι κληρονόμα;
ΗΡΑ. Κι αν ο κύρης, πεθαίνοντας, σ᾽ εμένα,
το εξώγαμο παιδί, το βιος του γράψει;
ΠΙΣ. Ο νόμος δεν αφήνει. Ο Ποσειδώνας,
που τώρα εδώ σε ξεσηκώνει, πρώτος
μαζί σου θα πιαστεί και θ᾽ απαιτήσει
του Δία το βιος, σα γνήσιος αδερφός του.
1660Του Σόλωνα άκου ο νόμος πώς το λέει:
«Όταν υπάρχουν νόμιμα παιδιά, το εξώγαμο δεν έχει κληρονομικά δικαιώματα· αν δεν υπάρχουν νόμιμα παιδιά, τότε κληρονομούν οι πιο στενοί συγγενείς.»