ΗΡΑ. Για με είν᾽ αυτά αρκετά· ψηφίζω «ναι».
ΠΟΣ. Είσαι φαγάς και βλάκας, κακομοίρη·
τον πατέρα σου βγάζεις απ᾽ το θρόνο;
ΠΙΣ. Τί λες! Αν κάτω τα όρνια κυβερνήσουν,
εσάς των θεών το κύρος δυναμώνει.
Τώρα οι θνητοί κρυμμένοι από τα νέφη
σκύβουν κι ορκοπατούνε στ᾽ όνομά σας·
1610μα τα πουλιά σα θα ᾽χετε συμμάχους,
αν ψέματα ορκιστεί κανείς στο Δία
και στον κόρακα, ο κόρακας πετώντας
απάνω του θα πέφτει και θα βγάζει
με μια τσιμπιά το μάτι του ορκοπάτη.
ΠΟΣ. Σωστό είναι τούτο, μά… τον Ποσειδώνα.
ΗΡΑ. Κι εγώ έτσι λέω.
ΠΙΣ., στον Τριβαλλό. Κι εσύ;
ΤΡΙΒΑΛΛΟΣ. Να Βαϊσατρέου.
ΗΡΑ. Ναι λέει και τούτος. ΠΙΣ. Μα κι έν᾽ άλλο ακούστε
καλό που θα σας κάμουμε σπουδαίο.
Τάζει σφαχτό ένας άνθρωπος σε κάποιον
απ᾽ τους θεούς, μα ζαβολιές τού κάνει·
«οι θεοί μπορούνε» λέει «να περιμένουν»
1620κι από την τσιγκουνιά δεν το προσφέρνει.
Εμείς θα σας το εισπράξουμε. ΠΟΣ. Πώς όμως;
ΠΙΣ. Λεφτά σα θα μετράει αυτός ο κύριος
ή καθιστός θα παίρνει το λουτρό του,
ένα όρνιο ξαφνικά θα ορμά, θ᾽ αρπάζει
δυο προβάτων το αντίτιμο, κι επάνω
στο θεό θα το πηγαίνει. ΗΡΑ. Εγώ ψηφίζω
να ξαναπάρουν τα πουλιά το σκήπτρο.
ΠΟΣ. Μα και του Τριβαλλού τη γνώμη ρώτα.
ΗΡΑ., σηκώνοντας το ρόπαλό του.
Σ᾽ αρέσουν, Τριβαλλέ, οι ξυλιές; ΤΡΙ. Σαου νάκα
ράβδα όχι βάρα. ΗΡΑ. Λέει πως έχω δίκιο.
1630ΠΟΣ. Αν συμφωνείτε οι δυο, κι εγώ το εγκρίνω.
Πισθέταιρε, το σκήπτρο είναι δικό σας.