Το κάθε πράγμα έχει το δικό του μέτρο, [στρ. γ]
κι είν᾽ άριστο την ώρα του να ξέρεις.
Όσο για μένα, έναν ιδιώτη που σε δημόσια εστάλη αποστολή,
50τη σωφροσύνη ψάλλοντας των προγόνων
και των ηρώων την ανδρεία στη μάχη,
ψέματα για την Κόρινθο δεν θέλω να πω,
τον Σίσυφο με τη σοφή σαν του θεού τη γνώση,
και τη Μήδεια που εναντιώθηκε στου πατέρα τη γνώμη
και αποφάσισε μονάχη της τον γάμο
σώζοντας το καράβι με τους Αργοναύτες.

55Και οι αντρειωμένοι εκείνοι κάποτε [αντ. γ]
μπρος απ᾽ τα τείχη του Δαρδάνου
κι απ᾽ τα δύο μέρη κέρδισαν δόξα βάζοντας στις μάχες ένα τέλος,
τόσο εκείνοι που ήταν φιλικοί με τη γενιά του Ατρέα
και προσπαθούσαν να πάρουν πίσω την Ελένη όσο και οι άλλοι
60που τους εμπόδιζαν μ᾽ όλη τους τη ρώμη. Τον Γλαύκο
που ήρθε από τη Λυκία τον έτρεμαν οι Δαναοί. Σ᾽ εκείνους
αυτός καυχιόταν πως μες στην πόλη της Πειρήνης
του πρόγονού του ήταν η εξουσία,
το πλούσιο βιος και το παλάτι.

Εκείνος παιδευόταν κάποτε σκληρά [επωδ. γ]
πλάι στην πηγή να ζέψει λαχταρώντας
τον Πήγασο, τον γιο της φιδοστέφανης Γοργόνας,
65ώσπου το χρυσοφάλαρο του φέρνει χαλινάρι
η παρθένα Αθηνά, και τότε τ᾽ όνειρό του
γίνηκε ευθύς αλήθεια, κι εκείνη του είπε:
«Κοιμάσαι, βασιλιά, που απ᾽ τη γενιά κρατάς του Αιόλου;
Έλα, δέξου το χαλινάρι αυτό που τ᾽ άλογα μαγεύει
και δείξ᾽ το στον πατέρα σου τον Αλογοδαμαστή
κατάλευκο θυσιάζοντάς του ταύρο».