Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Κατὰ Μειδίου (21) (19-22)


[19] Τὰ μὲν οὖν εἰς ἐμὲ καὶ τοὺς φυλέτας ἠσελγημένα καὶ περὶ τὴν ἑορτὴν ἀδικήματα τούτῳ πεπραγμένα, ἐφ᾽ οἷς αὐτὸν προὐβαλόμην, ταῦτ᾽ ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ πόλλ᾽ ἕτερα, ὧν ὅσ᾽ ἂν οἷός τ᾽ ὦ διέξειμι πρὸς ὑμᾶς αὐτίκα δὴ μάλα. ἔχω δὲ λέγειν καὶ πονηρίας ἑτέρας παμπληθεῖς αὐτοῦ καὶ ὕβρεις εἰς πολλοὺς ὑμῶν καὶ τολμήματα τοῦ μιαροῦ τούτου πολλὰ καὶ δεινά, [20] ἐφ᾽ οἷς τῶν πεπονθότων οἱ μέν, ὦ ἄνδρες δικασταί, καταδείσαντες τοῦτον καὶ τὸ τούτου θράσος καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν ἑταίρους καὶ πλοῦτον καὶ τἄλλ᾽ ὅσα δὴ πρόσεστι τούτῳ, ἡσυχίαν ἔσχον, οἱ δ᾽ ἐπιχειρήσαντες δίκην λαμβάνειν οὐκ ἐδυνήθησαν, εἰσὶ δ᾽ οἳ διελύσαντο, ἴσως λυσιτελεῖν ἡγούμενοι. τὴν μὲν οὖν ὑπὲρ αὑτῶν δίκην ἔχουσιν οἵ γε πεισθέντες· τῆς δ᾽ ὑπὲρ τῶν νόμων, οὓς παραβὰς οὗτος κἀκείνους ἠδίκει καὶ νῦν ἐμὲ καὶ πάντας τοὺς ἄλλους, ὑμεῖς ἐστὲ κληρονόμοι. [21] πάντων οὖν ἁθρόων ἓν τίμημα ποιήσασθε, ὅ τι ἂν δίκαιον ἡγῆσθε. ἐξελέγξω δὲ πρῶτον μὲν ὅσ᾽ αὐτὸς ὑβρίσθην, ἔπειθ᾽ ὅσ᾽ ὑμεῖς· μετὰ ταῦτα δὲ καὶ τὸν ἄλλον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, βίον αὐτοῦ πάντ᾽ ἐξετάσω, καὶ δείξω πολλῶν θανάτων, οὐχ ἑνὸς ὄντ᾽ ἄξιον. Λέγε μοι τὴν τοῦ χρυσοχόου πρώτην λαβὼν μαρτυρίαν.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ.
[22] [Παμμένης Παμμένους Ἑρχιεὺς ἔχω χρυσοχοεῖον ἐν τῇ ἀγορᾷ, ἐν ᾧ καταγίγνομαι καὶ ἐργάζομαι τὴν χρυσοχοϊκὴν τέχνην. ἐκδόντος δέ μοι Δημοσθένους, ᾧ μαρτυρῶ, στέφανον χρυσοῦν ὥστε κατασκευάσαι καὶ ἱμάτιον διάχρυσον ποιῆσαι, ὅπως πομπεύσαι ἐν αὐτοῖς τὴν τοῦ Διονύσου πομπήν, καὶ ἐμοῦ συντελέσαντος αὐτὰ καὶ ἔχοντος παρ᾽ ἐμαυτῷ ἕτοιμα, εἰσπηδήσας πρός με νύκτωρ Μειδίας ὁ κρινόμενος ὑπὸ Δημοσθένους, ἔχων μεθ᾽ ἑαυτοῦ καὶ ἄλλους, ἐπεχείρησε διαφθείρειν τὸν στέφανον καὶ τὸ ἱμάτιον, καὶ τινὰ μὲν αὐτῶν ἐλυμήνατο, οὐ μέντοι πάντα γε ἠδυνήθη διὰ τὸ ἐπιφανέντα με κωλῦσαι.]


[19] Αυτές τις βίαιες πράξεις και τα αδικήματα που αφορούν την εορτή έκαμε ο κατηγορούμενος σε βάρος μου και σε βάρος των μελών της φυλής μου, πράξεις για τις οποίες, Αθηναίοι, υπέβαλα προβολή εναντίον του· υπάρχουν όμως και πολλά άλλα παρόμοια αδικήματα τα οποία, όσο μπορώ, θα σας διηγηθώ λεπτομερώς τώρα αμέσως. Είμαι σε θέση να αναφέρω και πολλές άλλες κακοήθεις, προσβλητικές, θρασείες και φοβερές ενέργειες του ελεεινού αυτού εναντίον πολλών από σας, [20] τις οποίες μερικοί από τα θύματά του, κύριοι δικαστές, υπέμειναν σιωπηλά, επειδή φοβήθηκαν τον ίδιο, το θράσος του, τους φίλους που τον περιστοιχίζουν, τον πλούτο και τα άλλα όσα του ανήκουν· όσοι επιχείρησαν να τον τιμωρήσουν απέτυχαν, ενώ άλλοι συμφιλιώθηκαν μαζί του, ίσως γιατί νόμιζαν ότι αυτό θα τους ωφελούσε· όσοι δέχθηκαν τις προτάσεις του έλαβαν προσωπική ικανοποίηση· η ικανοποίηση όμως που απαιτούν οι νόμοι, κατά παράβαση των οποίων ο Μειδίας αδίκησε και εκείνους τους ανθρώπους και τώρα αδικεί εμένα και όλους τους άλλους πολίτες, είναι κάτι που κληροδοτήθηκε σε σας. [21] Ορίστε λοιπόν για όλα τα αδικήματα μία ποινή — οποιαδήποτε θεωρείτε δίκαιη. Θα αποδείξω πρώτα τις προσβολές που δέχθηκα εγώ και στη συνέχεια όσες υποφέρατε σεις· έπειτα θα εξετάσω και όλη την υπόλοιπη ζωή του κατηγορουμένου και θα δείξω ότι του αξίζει να καταδικασθεί όχι μία, αλλά πολλές φορές σε θάνατο.
Παρακαλώ (γραμματέα), πάρε και διάβασε την πρώτη μαρτυρία, του χρυσοχόου.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ
[22] [Εγώ ο Παμμένης, γιος του Παμμένη από τον δήμο Ερχιάς, έχω χρυσοχοείο στην αγορά όπου κατοικώ και ασκώ το επάγγελμα του χρυσοχόου. Ο Δημοσθένης, για όφελος του οποίου καταθέτω μαρτυρία, μου ανέθεσε να κατασκευάσω χρυσό στεφάνι και χρυσοποίκιλτο ιμάτιο, για να τα φορέσει στην πομπή προς τιμή του Διονύσου. Όταν τα έφτιαξα και τα είχα έτοιμα στο σπίτι μου, ο Μειδίας, που σήμερα κατηγορείται από τον Δημοσθένη, όρμησε νύχτα μαζί με άλλους στο σπίτι μου και προσπάθησε να καταστρέψει το στεφάνι και το ιμάτιο· και τα έφθειρε ως κάποιο βαθμό, αλλά δεν μπόρεσε να τα καταστρέψει τελείως, γιατί παρουσιάσθηκα εγώ και τον εμπόδισα.]