[20] Έλεγα τότε: «Με πόση δυσφορία, Μεσσήνιοι, νομίζετε ότι θα άκουαν οι Ολύνθιοι, αν κάποιος έλεγε κάτι εναντίον του Φιλίππου εκείνον τον καιρό, όταν παραχωρούσε σ᾽ αυτούς τον Ανθεμούντα, που όλοι οι προηγούμενοι βασιλιάδες της Μακεδονίας διεκδικούσαν, και όταν τους έδινε και την Ποτίδαια διώχνοντας τους αποίκους των Αθηναίων και αναλάμβανε έτσι αυτός προσωπικά την έχθρα προς εμάς, ενώ είχε δώσει σ᾽ εκείνους τη χώρα των Ποτιδαιατών για να την καρπώνονται; Φαντάζεστε άραγε πως περίμεναν αυτοί ότι θα πάθουν τέτοια πράγματα ή ότι θα το πίστευαν, αν τους το έλεγε κανείς; [21] Αλλ᾽ όμως —έλεγα εγώ— αφού για λίγον καιρό καρπώθηκαν την ξένη χώρα, τώρα για πολύν καιρό στερούνται από εκείνον τη δική τους, όταν διώχτηκαν από αυτήν ντροπιασμένοι, όχι μόνο γιατί υποτάχτηκαν αλλά και γιατί πρόδωσαν ο ένας τον άλλον και πουλήθηκαν ως δούλοι· γιατί οι τέτοιου είδους στενές σχέσεις με τους τυράννους δεν είναι ασφαλείς για τις δημοκρατίες. [22] Και οι Θεσσαλοί τι έπαθαν; Όταν έδιωχνε για χάρη τους τους τυράννους και τους επέστρεφε τη Νίκαια και τη Μαγνησία, φαντάζεστε ότι περίμεναν πως θα επιβαλλόταν σ᾽ αυτούς το σημερινό καθεστώς της δεκαρχίας; Ή περνάει από το μυαλό σας, πως, όταν αυτός τους ξανάδινε τη θέση στην Αμφικτυονία, ο ίδιος αυτός θα τους άρπαζε τις προσόδους τους; Δεν είναι πιστευτά αυτά. Ωστόσο, έχουν γίνει και όλοι μπορούν να τα μάθουν. [23] Εσείς όμως —συνέχισα εγώ— βλέπετε τον Φίλιππο να δίνει και να υπόσχεται, αλλά, αν έχετε μυαλό, να απεύχεσθε να τον δείτε να σας έχει ήδη εξαπατήσει και παραπλανήσει. Μα τον Δία —πρόσθεσα εγώ— έχουν βρεθεί από τις πόλεις πολλά μέσα για την προστασία και τη σωτηρία τους, όπως για παράδειγμα χαρακώματα, τείχη, τάφροι και όσα άλλα παρόμοια. [24] Όλα αυτά βέβαια είναι χειροποίητα και απαιτούν πρόσθετες δαπάνες· η φύση όμως των γνωστικών ανθρώπων έχει αποκτήσει αφεαυτής ένα γενικό μέσο προφύλαξης, καλό και σωτήριο για όλους, προπάντων όμως για τους λαούς εναντίον των τυράννων. Ποιο λοιπόν είναι αυτό; Η δυσπιστία. Φυλάξτε την, βασιστείτε σ᾽ αυτήν· αν τη διατηρείτε, δεν θα πάθετε κανένα κακό. —Τους είπα—. [25] Τι ζητάτε; Ελευθερία; Μα δεν βλέπετε ότι ακόμη και οι προσωνυμίες του Φιλίππου είναι εντελώς ξένες προς αυτήν; Γιατί κάθε βασιλιάς και κάθε τύραννος είναι εχθρός της ελευθερίας και ενάντιος των νόμων. Δεν θα προφυλαχθείτε λοιπόν —είπα— μήπως, επιδιώκοντας να απαλλαγείτε από τον πόλεμο, συναντήσετε έναν δυνάστη;»
[26] Και ενώ εκείνοι άκουσαν αυτά και με φωνές επιδοκιμασίας τα ενέκριναν ως σωστά, και άκουσαν και πολλούς άλλους λόγους από τους πρέσβεις μας, και όταν ήμουν παρών και αργότερα, δεν πρόκειται, όπως φαίνεται, να αποχωριστούν από τη φιλία του Φιλίππου ούτε και από όσα τους υπόσχεται. [27] Και δεν είναι παράξενο αν οι Μεσσήνιοι και κάποιοι άλλοι από τους Πελοποννησίους θα ενεργήσουν αντίθετα προς αυτά που με τη λογική βλέπουν ότι είναι τα καλύτερα. Εσείς όμως που και μόνοι σας αντιλαμβάνεστε και από εμάς τους ρήτορες ακούτε ότι σας επιβουλεύονται, σας περικυκλώνουν, θα υποστείτε, νομίζω, χωρίς να το καταλάβετε, τα πάντα, επειδή τώρα δεν κάνετε τίποτε. Τόσο πολύ η πρόσκαιρη ηδονή και ραστώνη υπερισχύουν από αυτό που πρόκειται αργότερα κάποτε να σας ωφελήσει.