ΠΙΣΤΕΙΣ (§§ 21-27)
[21] Αξίζει όμως να σκεφθείτε και να αναλογισθείτε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Φίλιππος. Η σημερινή δηλαδή κατάσταση δεν είναι εύκολη για τον Φίλιππο ούτε και τέτοια ώστε να είναι η καλύτερη γι᾽ αυτόν, όπως φαντάζεται και θα ισχυριζόταν κανείς, αν δεν την εξέταζε με προσοχή. Ούτε θα ξεκινούσε ποτέ εκείνος αυτόν τον πόλεμο, εάν φανταζόταν ότι θα χρειαζόταν να πολεμήσει πραγματικά· αλλά έλπιζε τότε ότι, έτσι και επιτεθεί, θα έχει υπό τον έλεγχό του όλη την κατάσταση, στη συνέχεια όμως διαψεύστηκε. Αυτή λοιπόν η διάψευση των ελπίδων του, επειδή δεν την περίμενε, τον κλονίζει και του δημιουργεί μεγάλη αποθάρρυνση. Έπειτα είναι και η στάση των Θεσσαλών. [22] Αυτοί από τη φύση τους ήταν βέβαια ανέκαθεν άπιστοι και συνεχίζουν να είναι τέτοιοι προς όλους τους ανθρώπους και γενικά, όπως ακριβώς ήταν στο παρελθόν δύσπιστοι προς άλλους, έτσι και τώρα είναι δύσπιστοι ως προς αυτόν. Πράγματι, έχουν αποφασίσει να ζητήσουν να τους δώσει πίσω τις Παγασές και ήδη τον εμπόδισαν να οχυρώσει με τείχος τη Μαγνησία. Είχα μάλιστα πληροφορίες από κάποιους ότι δεν θα του επιτρέψουν πια να εκμεταλλευτεί ούτε καν τα λιμάνια και τις αγορές τους· γιατί τα έσοδα αυτά, έλεγαν, πρέπει να προορίζονται για τη διοίκηση του κοινού των Θεσσαλών και όχι να τα παίρνει ο Φίλιππος. Αν όμως στερηθεί αυτά τα χρήματα, θα στριμωχθεί γενικώς οικονομικά σε ό,τι αφορά τη μισθοδοσία των μισθοφόρων του. [23] Επίσης, όσον αφορά τους Παίονες και τους Ιλλυριούς και γενικά όλους αυτούς τους λαούς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι θα τους ήταν πιο ευχάριστο να είναι αυτόνομοι και ελεύθεροι παρά δούλοι, καθόσον δεν είναι συνηθισμένοι να είναι υποταγμένοι σε κάποιον, και μάλιστα όταν ο άνθρωπος αυτός είναι αλαζόνας, καθώς λένε. Και μα τον Δία, αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο· γιατί για τους ανοήτους η παρ᾽ αξίαν ευτυχία γίνεται αφορμή να μη σκέφτονται σωστά· γι᾽ αυτό, πολλές φορές συμβαίνει να είναι δυσκολότερη η διατήρηση των αγαθών παρά η απόκτησή τους. [24] Πρέπει λοιπόν, Αθηναίοι, θεωρώντας τις δυσμενείς για εκείνον περιστάσεις ευκαιρία για μας, να πάρουμε με προθυμία την κατάσταση στα χέρια μας, στέλνοντας πρεσβείες, για όσα χρειάζεται, εκστρατεύοντας οι ίδιοι και ξεσηκώνοντας όλους τους άλλους, με τη σκέψη, αν ο Φίλιππος εύρισκε τέτοια ευκαιρία εναντίον μας και γινόταν πόλεμος κοντά στη χώρα μας, με πόση προθυμία φαντάζεσθε ότι θα βάδιζε εναντίον σας; Κι ύστερα δεν ντρέπεστε εάν δεν τολμήσετε, ενώ έχετε την ευκαιρία, να του κάνετε μήτε και αυτά που θα παθαίνατε, αν εκείνος μπορούσε να σας τα κάνει;
[25] Ας μη σας διαφεύγει λοιπόν την προσοχή, Αθηναίοι, μήτε και αυτό (ακόμη), ότι τώρα έχετε να διαλέξετε ένα από τα δύο: ή πρέπει εσείς να πολεμήσετε εκεί ή εκείνος εδώ στη χώρα σας. Γιατί, αν αντέξουν οι Ολύνθιοι, θα πολεμήσετε εσείς εκεί και θα λεηλατήσετε τη χώρα εκείνου απολαμβάνοντας άφοβα τα αγαθά της χώρας που έχετε και είναι δική σας. Αν όμως καταλάβει ο Φίλιππος τα μέρη εκείνα, ποιός θα τον εμποδίσει να βαδίσει προς τα εδώ; [26] Οι Θηβαίοι; —ας μη πω κανένα πικρό λόγο— μα αυτοί πρόθυμα θα εισβάλουν μαζί του. Μήπως οι Φωκείς; Αυτοί που δεν είναι σε θέση να φυλάξουν τη δική τους χώρα, αν δεν τους βοηθήσετε εσείς; Ή μήπως κάποιος άλλος; «Αλλά, φίλε μου, δεν θα θελήσει», θα πει κάποιος. Θα ήταν όμως από τα πιο απίθανα, αν, όσα τώρα διαλαλεί με κίνδυνο να θεωρηθεί παράφρων, δεν τα πραγματοποιήσει, μόλις μπορέσει. [27] Επίσης πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο να πολεμήσετε εδώ ή εκεί, νομίζω ότι ούτε καν χρειάζεται να γίνει λόγος. Γιατί, αν χρειαστεί να μείνετε έξω από την πόλη τριάντα μόνο ημέρες και να παίρνετε από την ύπαιθρο χώρα όσα είναι απαραίτητα για τις ανάγκες ενός στρατοπέδου, χωρίς να υπάρχει σ᾽ αυτήν κανένας, εχθρός εννοώ, νομίζω ότι όσοι από σας είναι γεωργοί θα υποστείτε περισσότερες ζημίες από όσα έχετε ξοδέψει σε όλο τον πόλεμο ώς τώρα. Αν όμως έρθει εδώ κάποιος πόλεμος, πόσα πρέπει να υπολογίσετε ότι θα ζημιωθείτε; Και θα προστεθεί σ᾽ αυτά η προσβολή και επιπλέον ο εξευτελισμός από την τροπή των γεγονότων, καθόλου μικρότερος από καμιά άλλη ζημία, όπως θα έκρινε ένας συνετός τουλάχιστον άνθρωπος.