3. Ο ΦΛΥΑΡΟΣ

[3.1] [Η φλυαρία είναι διήγηση λόγων μωρών και απερίσκεπτων,] [3.2] ενώ ο φλύαρος το είδος του ανθρώπου που, αφού καθίσει κοντά σε κάποιον τον οποίο δεν γνωρίζει, αρχίζει πρώτα να επαινεί τη γυναίκα του. Κατόπιν του διηγείται το όνειρο που είδε τη νύχτα. Έπειτα του αφηγείται με λεπτομέρειες ένα ένα τα εδέσματα που είχε στο δείπνο του. [3.3] Μετά, καθώς το πράγμα προχωρά, του λέει ότι οι άνθρωποι του παρόντος είναι πολύ χειρότεροι απ᾽ τους παλιούς, ότι το σιτάρι στην αγορά είναι φθηνό, ότι υπάρχουν στην πόλη πολλοί ξένοι, ότι η θάλασσα από τη γιορτή των Διονυσίων και μετά είναι κατάλληλη για τη ναυσιπλοΐα, και ότι, αν ο Δίας στείλει περισσότερη βροχή, η γη θα γίνει πιο εύφορη, ποιό χωράφι σκοπεύει να καλλιεργήσει του χρόνου, ότι η ζωή είναι δύσκολη, ότι ο Δάμιππος αφιέρωσε την πιο μεγάλη δάδα στα Ελευσίνια Μυστήρια, και «Πόσοι είναι οι κίονες του Ωδείου;» και «Χθες έκανα εμετό» και «Τί μέρα έχουμε σήμερα;», [3.4] ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι κατά το μήνα Βοηδρομιώνα, τα Απατούρια τον Πυανοψιώνα, ενώ τα αγροτικά Διονύσια τον Ποσειδεώνα. Κι αν κάποιος κάνει ότι τον ανέχεται, δε σταματά!
[3.5] [Από αυτό το είδος των ανθρώπων, λοιπόν, πρέπει να φεύγει φτεροκοπώντας και να απομακρύνεται με μεγάλα βήματα όποιος θέλει να μην καεί. Γιατί είναι δύσκολο να συναναστραφείς με ευχαρίστηση ανθρώπους, οι οποίοι δε διακρίνουν μεταξύ αργίας και βιασύνης.]