ΠΑΡΟΔΟΣ

ΧΟΡΟΣ
100Αχτίνα του ήλιου, τ᾽ ομορφότερο
το φως που φώτισε ποτέ ως τα τώρα
τη Θήβα την εφτάπυλη,
φάνηκες τέλος, της χρυσής
ω βλέφαρον ημέρας,
πάνω απ᾽ της Δίρκης τα νερά
και τον πολεμιστή με τις ολόλευκες
ασπίδες του, που ᾽ρθε από τ᾽ Άργος πάνοπλος,
τον έκαμες το φευγατιό να πάρει
κινώντας τον σε δρομοκόπισμα
με πιο γοργό από τότε χαλινάρι.

110Που τον είχε ο Πολυνείκης οδηγήσει
στη δική μου εδώ τη χώρα ερεθισμένος
με διχόγνωμες αμάχες·
και με οξιές στριγγιές εκείνος
πάνω χύμησε απ᾽ τη χώρα, σαν αϊτός
σκεπασμένος με φτερούγα ασπροχιονάτη
μ᾽ άρματα πολλά και φούντες
αλογίσιες στο κεφάλι.

Κι αφού απ᾽ τους πύργους πάνω ζυάστηκε
μ᾽ ανοιχτά γύρω από το εφτάπυλο το κάστρο
τα αιμόδιψα τ᾽ αρπάγια του,
120έφυγε πριν χορτάσουν
το αίμα μας τα σαγόνια του
και πριν να πιάσει ο Ήφαιστος ο πεύκινος
των πύργων τα στεφάνια· τέτοιος σάλαγος
του Άρη τον χτύπησε στις πλάτες
απ᾽ τον αντίπαλό του Δράκοντα
που δύσκολα να νικηθεί στις μάχες.

Γιατί ο Δίας παραεχτρεύεται της γλώσσας
της μεγάλης καμποφάνειες, κι ως τους είδε
να χυμούν με πλήθιο ρέμα
ξεπαρμένοι απ᾽ των χρυσών τους
130των αρμάτων την κλαγγή,
με ριχτή φωτιά γκρεμνίζει εκείνον
που από πάνω πια απ᾽ των κάστρων την κορφή
ετοιμάζονταν τη νίκη ν᾽ αλαλάξει.