ΧΟΡ. Καθώς πετούμε εδώ κι εκεί,
1470καινούρια πράματα είδαμε,
παράξενα κι απίστευτα.
Είν᾽ ένα δέντρο αλλόκοτο
απ᾽ την Καρδιά πολύ μακριά
και τ᾽ όνομά του Κλεώνυμος·
δεν ωφελεί σε τίποτα
κι είναι ψηλό κι είναι δειλό.
Πάντα την άνοιξη πετά
βλαστάρια συκοφαντικά
1480και, σαν πλακώσει η χειμωνιά,
οι ασπίδες του φυλλορροούν.

Κι είναι μια χώρα μακρινή
στα σύνορα της σκοτεινιάς,
γυμνή από φέγγος λυχναριού·
άνθρωποι κι ήρωες τρων εκεί
μαζί και συντροφεύονται,
μα την ημέρα μοναχά·
το βράδυ τέτοιο αντάμωμα
είναι πολύ επικίνδυνο·
1490τη νύχτα, αν σμίξει ένας θνητός
με τον Ορέστη, ο ήρωας
αυτός τον κάνει τ᾽ αλατιού
και τον αφήνει ολόγυμνο.