Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Ἀγαμέμνων (1331-1342)


ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΙ


ΧΟ. τὸ μὲν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ
πᾶσι βροτοῖσιν· δακτυλοδείκτων δ᾽
οὔτις ἀπειπὼν εἴργει μελάθρων,
μηκέτ᾽ ἐσέλθῃς, τάδε φωνῶν.
1335 καὶ τῷδε πόλιν μὲν ἑλεῖν ἔδοσαν
μάκαρες Πριάμου·
θεοτίμητος δ᾽ οἴκαδ᾽ ἱκάνει·
νῦν δ᾽ εἰ προτέρων αἷμ᾽ ἀποτείσει
καὶ τοῖσι θανοῦσι θανὼν ἄλλων
1340 ποινὰς θανάτων ἐπικρανεῖ,
τίς τἂν εὔξαιτο βροτῶν ἀσινεῖ
δαίμονι φῦναι τάδ᾽ ἀκούων;


ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΙ


ΧΟΡΟΣ
Η ευτυχία είναι πράμα που ο άνθρωπος
δε χορταίνει και δεν τη βαρέθηκε
κανείς τόσο ποτέ, που την πόρτα του
να της δείξει απ᾽ τα σπίτια του διώχνοντας
και της πει: πια μη μπαίνεις!
Και σ᾽ αυτόν έτσι οι αθάνατοι δώσανε
να κυριεύσει του Πριάμου την πόλη
και θεοτίμητος πίσω μάς γύρισε·
Όμως τώρα αν πλερώσει με το αίμα του
τα παλιά φονικά, και πεθαίνοντας
μετά τόσους κι αυτός, το κατόπι του
1340άλλους θάνατους φέρει από εκδίκηση,
ποιός στον κόσμο με μοίρ᾽ ασυμφόριαστη
θα καυχιόταν ποτέ πως γεννήθηκε
όλ᾽ αυτά σαν ακούει;